میلاد محمودی - گروه مهندسی هوافضا، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
علیرضا باصحبت نوین زاده - دانشکده مهندسی هوافضا، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
فرشاد پازوکی - گروه مهندسی هوافضا، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

در مقاله حاضر یک روش هوشمند برای انتخاب فناوری از میان مجموعه ای معلوم از فناوری های با هدف بیشینه سازی قابلیت اطمینان زیر سامانه پشتیبان حیات ارائه می شود. این رویکرد بر مد ل سازی مسئله تخصیص بهینه به صورت بهینه سازی ترکیباتی و حل آن به روش بهینه سازی وال متکی است. به این منظور، لازم است تا تغییراتی بر این روش اعمال شود تا از قابلیت پذیرش قیود بودجه جرمی، توانی و حجمی و نیز پذیرش متغیرهای دودویی برخوردار شود. روش پیشنهادی پس از صحه گذاری بر یک مسئله نمونه، اجرا شده و نتایج نشان می دهد که روش پایدار است و به ترکیبی از فناوری ها با قابلیت اطمینان بیشینه ضمن رعایت قیود مسئله منجر می شود.

تخصیص بهینه, قابلیت اطمینان, زیرسامانه پشتیبان حیات, فضاپیمای سرنشین دار