فهیمه ماست بندزاده - کارشناس ارشد رشته حسابداری- مدرس مدعو دانشگاه و عضو باشگاه پژوهشگران ج
قاسم بولو - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی تهران

شرایط خاص اقتصادی باعث گردیده تا مزیت رقابتی شرکتها دیگر بر پایه داراییهای مشهود نباشد. آنچه که امروزه شرکتها را درصحنه اقتصاد رقابتپذیر مینماید داراییهای نامشهود یا به عبارتی سرمایههای فکری است. سرمایه فکری، گروهی از داراییهای دانشی میباشد که به یک سازمان اختصاص دارد و از طریق افزودن ارزش به ذینفعان کلیدی سازمان؛ به بهبود وضعیت رقابتی سازمان منجر می شود و شامل سرمایه انسانی، ساختاری و ارتباطی میباشد. همراه با توسعه سریع اقتصاد جهانی، سرمایهی فکری که نمایانگر داراییهای بنیادی شرکتها میباشد به یک محرک بسیار حیاتی برای پایداری کسبوکار در محیط رقابتی امروز تبدیل شده و نقش منابع فیزیکی به حمایت از این سرمایهها محدود گردیدهاست و همچنین سهامداران براساس اقلام ارائه شده در صورتهای مالی تصمیمگیری میکنند و از آنجا که سرمایهی فکری نشاندهنده بخشی از ارزش و عملکرد شرکت میباشد و در یک جامعه مبتنی بر دانش، دانش بخش مهمی از داراییها و ثروت یک شرکت محسوب میشود، لازم است که سرمایهی فکری گزارش شود ولی برای گزارشگری اولین شرط، اندازهگیری آن میباشد تا بتوان به ارزش پولی تبدیل گردد

سرمایه فکری، سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه مشتری، سنجش سرمایه فکری