رحمت محمدزاده - گروه معماری- دانشکده فنی مهندسی- دانشگاه تبریز- تبریز- ایران.
ناهیده رضائی - استاد حق التدریس دانشگاه هنر اسلامی تبریز

این مقاله درصدد بررسی کیفیت فضاهای باز و سبز در مجتمع های مسکونی شهر جدید سهند تبریز است. باگذشت اعصار و تحول سبک زندگی بشری، همچنان طبیعیت و فضای سبز به مثابه عنصری اساسی در زندگی افراد قلمداد می شود. حیات و سرزندگی شهر اساسا با فضاهای محیطی در ارتباط بوده و به همین جهت، این عوامل در اغلب شهرها به مثابه شاخص مهم در ارزیابی های زیست محیطی محسوب می شود. با این وجود، در اغلب شهرها، به این مهم توجه نشده و غالبا مساکن بدون فضاهای باز و سبز لازم توسعه می یابند. مقاله حاضر به روش پیمایشی و از نوع توصیفی - مقطعی انجام گرفته است. ۳۳۰ خانوار ساکن به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و تحلیلی استفاده شد. کلیه تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۳.۰ انجام پذیرفت. یافته های بهدست آمده در رابطه با هدف کلی پژوهش بیانگر آن بود که بیشترین درصد (۹/۴۷) از واحدهای مورد پژوهش، کیفیت فضاهای باز و سبز در فضاهای مسکونی شهر جدید سهند را نیمه مطلوب و کمترین درصد (۱/۹)، نامطلوب ارزیابی نموده اند. میانگین و انحراف معیار نمرات واحدهای مورد پژوهش در رابطه با وضعیت فضاهای باز و سبز واحدهای مورد پژوهش به ترتیب ۰۵۵/۸۸ و ۱۳۳/۲۱ می باشد. در شهر جدید سهند به منظور ایجاد جذبه و تقویت جمعیت پذیری آن، علاوه بر ارتقاء کیفی فضاهای باز و سبز عمومی، بایستی در راستای آسایش اقلیمی به جنبه های محیطی و خرده اقلیمی و نیز کیفیت طراحی فضاهای باز و سبز مجتمع های مسکونی بیش از پیش توجه گردد.

محیط زیست, کیفیت فضاهای باز و سبز, فضاهای مسکونی, شهر سهند