محمد سلطانی دلگشا
شهرام وزیری
فاطمه شهابی زاده
قاسم آهی
احمد منصوری

چکیده مقدمه: با شیوع ویروس کرونا، کارکنان فوریت­های پزشکی دچار مشکلات جسمی و روانی شده­اند که نیاز به مداخلات درمانی داشتند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر افسردگی، اضطراب و پرخاشگری کارکنان فوریت­های پزشکی مبتلا به کرونا انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کارکنان فوریت­های پزشکی مبتلا به کرونا شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بود. ۴۰ نفر با روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به­صورت تصادفی با روش قرعه کشی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه کنترل (۲۰ نفر) قرار گرفتند. درمان مبتنی بر شفقت در قالب ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای و هفته­ای یک بار برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله­ای دریافت ننمودند. شرکت­کنندگان در مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون از نظرآزمون­های افسردگی و اضطراب Zigmond و Smith (۱۹۸۳) و پرخاشگری Bassو Perry (۱۹۹۲) مورد سنجش قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. یافته ها: طبق نتایج این پژوهش، درمان مبتنی بر شفقت بر افسردگی، اضطراب و پرخاشگری کارکنان فوریت­های پزشکی مبتلا به کرونا تاثیر داشت (۰۰۱/۰ >P). براساس مجذور اتا این تاثیر بر افسردگی ۴۴/۰، اضطراب ۳۹/۰ و پرخاشگری ۵۲/۰ بود. نتیجه گیری: بنابراین پیشنهاد می­گردد مشاوران و درمانگران از رویکرد درمان مبتنی بر شفقت در کاهش مشکلات روان­شناختی کارکنان فوریت­های پزشکی بویژه در شرایط بحران کرونا بهره ببرند.

Compassion-based treatment, depression, anxiety and aggression, emergency medical workers, corona., واژه های کلیدی: درمان مبتنی بر شفقت, افسردگی, اضطراب و پرخاشگری, کارکنان فوریت­های پزشکی