صفورا ترکمنی - گروه پژوهش هنر، دانشگاه پیام نور تهران واحد تهران-شرق، تهران، ایران
پریا سلیمی - گروه پژوهش هنر، دانشگاه پیام نور تهران واحد تهران-شرق، تهران، ایران
رسول صفری - گروه مدیریت پروژه عمران، دانشگاه مهر البرز ، تهران، ایران

دین از زمان پیدایش به دنبال فضایی است که پیروان خود را در آنجا گردهم آورد . لازمه ارتباط انسان با آفریدگار که یک نیاز فطری است وجود مکانی است که دارای فضایی آسمانی و معنوی باشد و امکان اتصال آن به قدرت لایزال را ممکن سازد. از میان ادیان، دین اسلام اهمیت ویژهای به این مکان عبادت داده است. مساجد علاوه بر روح اسلامی دارای هویت اسلامی نیز هستند که از دیرباز به عنوان بستر اساسی مطرح بوده اند. معمار مسجد در دوره سلجوقیان تلاش کرده است با قرار دادن هنر خود در اصل توحید، حقیقت یگانگی خداوند را در آثار خود جای دهد. در این مساجد هماهنگی و یگانگی بین اجزا به چشم میخورد که علاوه بر دادن زیبایی جلوهگاه بزرگترین تفکر اسلامی است. برای کشف این حکمت در مقاله حاضر، ابتدا به بررسی مفاهیم هنر و حکمت اسلامی پرداخته میشود. پس از آن ارتباط میان معماری و حکمت هنر اسلامی و مساجد دوره سلجوقیان را بیان شده است.

حکمت اسلامی، مساجد، معماری، هنر، سلجوقیان