رمضان روحانی - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
مجید پاکیزه - استاد گروه مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی همدان، همدان، ایران
مهدی پورافشاری چنار - استاد گروه مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

آبگریزی پارامتر مهمی در انتخاب غشا برای جداسازی ترکیبات آلی فرار از محلولهای آبی می باشد. هر چه میزان آبگریزی غشا بیشتر باشد احتمال جذب ماده آلی در غشا بیشتر شده ومتعاقبا ضریب جداسازی فرآیند افزایش خواهد داشت . در پژوهش حاضر مدنظر است تا با انتخاب یک غشا و افزودنی مناسب ، غشای مناسبی برای ارتقای عملکرد فرآیند تراوش تبخیری در جداسازی ترکیبات آلی فرار از آب معرفی شود. در میان غشاهای متعدد، غشای PEBA به دلیل استحکام بالا و هم چنین چگالی بدون عیب بودن، به عنوان غشای پایه انتخاب شد. غشاهای شبکه مختلط با پایه PEBA و آغشته شده با افزودنی های ZIF-۸و MCM-۴۱ سنتز شدند. سپس با استفاده از آزمون زاویه تماس میزان آبگریزی غشاها با درصدهای مختلف از نانوذرات با هم مقایسه شدند. در نهایت بهترین غشا از نظر آبگریزی نمونه های با بارگذاری بهینه (بارگذاری ۱۵ درصد برای ZIF-۸ و ۵/۷ درصد برای (UC-MCM-۴۱ بودند که امید است در دیگر پژوهش ها در زمینه جداسازی ترکیبات آلی فرار از محلولهای آبی مورد استفاده قرار گیرند.

ترکیبات آلی فرار، آبگریزی ، غشاهای شبکه مختلط ، چارچوبهای آلی - فلز، سیلیکاتهای مزوپور