عوامل زمینه ساز شادی، در قرآن و متون ادبی عرفانی

زمینه و هدف: شادی از مهمترین نیازهای جوامع امروزی است که به ­عنوان یکی از مولفه­ های سلامت معنوی مورد مداقه اندیشمندان قرار دارد. در قرآن و روایات کلمه فرح به معنای شادی در موارد متعددی به ­کار رفته است. متون ادبی حکمی نیز مطالب نغزی در ارتباط با شادی دارند. نظر به نقش بارز قرآن و ادبیات در تعمیق بخشیدن به مفاهیم مرتبط با شادی، در این مطالعه عوامل زمینه ساز و راهکارهای شاد زیستن با استفاده از منابع فوق تبیین شدند. روش­ ها: در این تحقیق مروری کتابخانه ای، متون معتبر دینی و منابع ادبی- عرفانی در ارتباط با شادی، فرح، آرامش، نشاط، امید، خوش ­بینی و رضایت باطنی به گونه­ ای نقلی و علمی مورد واکاوی و مداقه قرار گرفتند و راهکارهای شاد زیستن تبیین شدند. یافته ها: کاربستی ­ترین عوامل زمینه ساز شادی عبارتند از: ۱. ایمان به خداوند و توجه به جنبه های معنوی زندگی، ۲. عشق فراگیر، ۳. خنده و گشاده رویی، ۴. قدرشناسی و سپاسگزاری، ۵. فروتنی و بی ادعایی، ۶. شاد کردن دیگران، ۷. اندیشه و همت بزرگ داشتن و شاد شدن با چیزهای کوچک، ۸. زندگی در زمان حال، ۹. آراستگی ظاهر، ۱۰. توجه به اینکه «این نیز بگذرد»، ۱۱. گشت و گذار در طبیعت، ۱۲. درک صحیح از دین، ۱۳. مصاحبت با افراد شاد و سرزنده، ۱۴. به حداقل رساندن انتظار خود از دیگران، ۱۵. شکرگزار بودن، و ۱۶. مطالعه ادبیات عرفانی خصوصا آثار مولانا. نتیجه گیری: شادی از گمشده های دنیای امروز است. درقرآن و حدیث و متون ادبی عرفانی مضامین کاربستی مفیدی جهت توسعه و تعالی وجودی و شادمانی واقعی یافت می شوند که در این تحقیق اهم آن ها مورد واکاوی قرار گرفتند. آمیختن این آموزه های مبارک با جان و زیستن با آموخته ها می تواند نقش ثمربخشی در شادجانی و ایجاد شور زندگی داشته باشد.