حسین میرزائی - استادیار گروه اقتصاد دانشگاه پیام نور تبریز

در هر جامعه بنا به اقتضاء و شرایط اجتماعی اقتصادی خانواده ها مشاغلی تعریف می شوند و هر شغل بنا به شرایط و اقتضاء ویژه ی خود نیاز به آداب و روش خاص خود دارد. برای مثال آداب کار کشاورزی و اخلاق و روش برخورد در آن نمی تواند همانند آداب کار یک کارمند باشد و یا نوع برخورد یک صنعت گر و یک تاجر و فروشنده طبعاً متفاوت است و سایر مشاغل نیز همین گونه اند علاوه بر نوع شغل، سمت و موقعیت فرد در کار و خانواده بر نوعبرخورد و اخلاق او اثر گذار است. پس آداب و اخلاق کار بنا به اقتضاء هر شغل و پستی متفاوت است امّا آنچه که مسلّم است کار و اشتغال در حالت کلی، دارای آداب مشترکی است که صرف نظر از نوع شغل و جایگاه شغلی، بایستیمورد توجه قرار گیرد. البته پر واضح است که رعایت چنین مسائلی، علاوه بر آثار معنوی و اخلاقی در فرد، در سطحجامعه نیز، موجب افزایش اعتماد و اطمینان اجتماعی شده و ضریب امنیت اجتماعی را افزایش می دهد و از نظر اقتصادی نیز موجب ایجاد اعتماد نسبت به کیفیت کالا و خدمات ارائه شده می گردد. از طرفی موجب افزایش مطلوبیتمصرف کننده شده عامل رونق بازار و افزایش تقاضا است و از سوی دیگر به تبع آن، عرضه نیز افزایش یافته موجب افزایش تولید در جامعه می گردد

کار، اشتغال، ائمه اطهار، اقتصاد، معیشت خانواده