طاهر علمی - گروه علوم آزمایشگاهی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
مصطفی اکبری قمی - مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی کاربردی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
فریده خان آبادی - گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
احمدرضا معمار - گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
زینب عجم - گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
سعید علی نژاد معلم - گروه علوم آزمایشگاهی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
فاطره رضایی - گروه علوم زیستی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
اعظم قربان نیا دلاور - گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
محمد عوک واودره - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، سمنان، ایران

در مناطق اندمیک، برخی از عفونت­ های انگلی ممکن است با القای سرطان و یا القای پاسخ ایمنی علیه سرطان همراه باشند. در برخی موارد انگل­ ها سبب بیماری در میزبان خود می­ شوند و در موارد دیگر به تعادل بیولوژیک با آن­ ها می­ رسند. تهاجم انگل به میزبان به عواملی نظیر گونه انگل، چرخه زندگی، تولید آنزیم و ایمنی میزبان بستگی دارد. نتایج مطالعات در نقاط مختلف دنیا نشان داده است که برخی از انگل­ ها نظیر شیستوزوما، اوپیستورکیس، کلونورکیس، استرونژیلوئیدس، لیشمانیا، بلاستوسیستیس و کریپتوسپوریدیوم می ­توانند در شرایط خاص سبب القای سرطان در میزبان خود شوند ولی برخی دیگر نظیر توکسوکارا، کیست هیداتید، مزوسستوئیدس، تنیا کراسی سپس، فاسیولا و پلاسمودیوم­ ها پاسخ ایمنی ضد توموری را در میزبان القا می ­کنند. برخی دیگر نیز همانند تریکوموناس، تریپانوزوما و توکسوپلاسما، هم فعالیت ضد توموری و هم فعالیت تومورزایی از آن­ ها گزارش شده است. از آن­ جایی که درک هر چه بهتر و کامل ­تر از این تعاملات می­ تواند ما را به سمت آینده ­ای روشن­ در درمان سرطان هدایت کند، لذا در مطالعه حاضر به بررسی نقش انگل­ ها در القا و پیشگیری از سرطان­ پرداخته شده است.

سرطان, عفونت انگلی, القای تومور, ضد تومور