مریم زندکریمی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه لرستان و مدرس دانشگاه علمی کاربردی مرکز بیجار

بحران به معنای آشفتگی و تغییر حالت میباشد. صنعتی شدن جوامع، گسترش ارتباطات ماهواره ای، انتقالاطلاعات به طور وسیع و بزرگتر شدن سازمان های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و نظامی موجب شده است که بیشتربحران ها نهادی شود و در واقع جزء جدایی ناپذیر ماهیت درونی سازمان ها گردد. در این راستا مدیریت بحران برایتضمین ثبات و موفقیت مستمر یک سازمان ضروری است. اساسا سازمان هایی که در معرض بحران قرار دارند بهآمادگی بیشتری در مواجهه با آن نیاز دارند. مدیریت بحران موثر نیازمند یک رویکرد منظم و نظام مند است که مبتنیبر هوشیاری، حساسیت مدیریتی و یک درک خوب از اهمیت برنامه ریزی دقیق و آمادگی سازمانی است. مواجهه بابحران پرداختن به هر اقدامی است که برای کاهش خسارت و زیان ناشی از بحران ضروری است. برخی از سازمانهااز قبل اقدام به تدوین یک برنامه مدیریت بحران نمودهاند که به مدیران امکان واکنش مطلوب را میدهد. در اکثرموارد مواجهه با بحران با کمک یک برنامه مدیریت بحران فشار ناشی از آن را حداقل قابل تحمل خواهد کرد.مدیریت خوب بحران می تواند تا حد زیادی موجب تسهیل در مواجهه با بحران و رهایی از خطر شود. بعد از بررسییک بحران از طریق مواجهه با آن مدیران برای جبران خستگی روحی و روانی ناشی از این فشار نیازمند یک وقفه ویا تجدید قوا هستند. این وقفه فرصتی است تا مدیران مناسب ترین پاسخ ها را برای اتفاقات داشته باشند. مدیران ضعیفممکن است بحران را خوب درک نکنند و سازمان خود را در معرض خطرات بیشتری قرار دهند. بنابراین هدف ازپژوهش حاضر نقش مدیریت بحران سازمانی در شناسایی بحران و انواع سیستم های مواجهه با بحران و کنترل آن است.

مدیریت بحران، سازمان، شناسایی، سیستم، مواجهه، کنترل