محمد اسگندری - کارشناسی ارشد عمران سازه دانشگاه آزاد اسلامی تهران غرب
شیوا امیدی - کارشناسی مهندسی عمران دانشگاه ارومیه

تحقیق حاضر به بررسی لرزه ای گزینه های مختلف مطرح در مقاوم سازی در برابر خرابی پیشرونده سیستم های سازه ایمی پردازد. خرابی پیشرونده عبارتست از خرابی قسمت عمده ای از سازه در اثر آسیب جزئی در یک قسمت محدود از آن،بطوریکه گستره خرابی نهایی، با میزان آسیب اولیه متناسب نباشد. امروزه به جهت عوامل مختلف شامل خطرات حملاتتروریستی، آتشسوزی و ... در ساختمان های مهم، دولتها به فکر مقاومسازی سازه ها در برابر خرابی پیشرونده افتادهاند واین موضوع به شکل گستردهای در بین محققین مهندسی سازه مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. اکثر قریب به اتفاقپروژه های مورد مطالعه اجرایی، مربوط به پروژه های مقاوم سازی هستند و موارد طراحی سازه های جدید بسیار کمتر است.لذا مقاوم سازی سازه های موجود در برابر خرابی پیشرونده بیشتر مورد بررسی و بحث قرار می گیرد. از طرفی مطالعات نشانمی دهد که تاثیر تکنیک های مختلف مقاوم سازی در برابر خرابی پیشرونده بر رفتار لرزه ای سازه های موجود کمتر موردتوجه می گیرد که موردی شایان توجه است. در تحقیق حاضر تاثیر این نوع مقاوم سازی بر تغییر رفتار لرزه ای سازه موجودمورد توجه قرار گرفته و دو روش مقاومسازی با استفاده از خرپای سقفی و المان زانویی ارزیابی گردیده است. با توجه بهاینکه اکثر قریب به اتفاق سازه های کوتاه تا متوسط مرتبه در نواحی شهری دارای هندسه نامنظم می باشند، تمرکز تحقیقبر روی سازه های با پلان نامنظم معطوف شده است. مطالعه نشان می دهد که استفاده از المان های زانویی هم از نظر بهبودرفتار در برابر خرابی پیشرونده و هم از لحاظ تغییرکمتر و مطلوبتر رفتار لرزه ای، مقبول تر می باشد.

خرابی پیشرونده، رفتار لرزه ای، تحلیل دینامیکی غیرخطی فزاینده، سیستم قاب خمشی، سیستم مهاربند هم محور، سیستمالمان زانویی.