صبا نیک سرشت - کارشناس ارشد، مجتمع دانشگاهی مکانیک، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، اصفهان، ایران
حجت طائی - استادیار، مجتمع دانشگاهی مکانیک، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، اصفهان، ایران
علیرضا بابایی - استادیار، مجتمع دانشگاهی مکانیک، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، اصفهان، ایران

در هواپیماهای مدرن، تخصیص کنترل یکی از روش­های موثر برای اجرای مانورهای خاص، کاهش زمان یا انرژی لازم برای انجام یک عملیات مشخص و جبران­سازی خرابی عملگرها یا محرک­ها می­باشد. برای این کار لازم است تا پرنده در کانال­های مختلف بیش­تحریک باشد. در این حالت، تخصیص کنترل به معنی توزیع یا تقسیم سیگنال کنترلی مورد نیاز، بین سطوح آیرودینامیکی ( عملگرهای آیرودینامیکی) و سیستم کنترل بردار رانش می باشد. از میان رویکردهای مختلف برای تخصیص کنترل، بهره­گیری از روش­های مبتنی بر محاسبات نرم مورد توجه می­باشد. لذا هدف اصلی این مقاله، استفاده از منطق فازی و بهینه­سازی چندهدفه برای تخصیص کنترل فاز نشست هواپیمای F/A-۱۸ در حضور عملگرهای بالابر و برداردهی نیروی پیشران است. برای این منظور، فرایند مدل­سازی و شبیه­سازی پرواز این پرنده انجام شده و با تعریف قوانین فازی مناسب و توابع هدف مشخص، توانایی روش تخصیص تدوین یافته برای همگراسازی متغیرهای خروجی به مقادیر مورد انتظار نشان داده می شود و در نهایت، پرنده با دقت مناسب و تلاش کنترلی مطلوب، فرایند نشست را به انجام می­رساند.

فاز نشست هواپیما, تخصیص کنترل فازی, الگوریتم ژنتیک چند هدفه