سودابه محمدزاده - دانشجوی دکترای معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
علیرضا عینی فر - استاد، دانشکده هنر و معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
حمید ماجدی - استاد، دانشکده هنر و معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

کیفیت محیط­های مسکونی ماهیتی چند بعدی دارد. هدف این مقاله شناخت عوامل تاثیرگذار بر ارتقاء کیفیت محیط و ایجاد الگویی جهت سنجش کیفیت در مجتمع­های مسکونی برای شکل­گیری مطلوب محیط­های مسکونی است. برای رسیدن به این هدف، پرسش اساسی این است که چه عواملی بر ارتقاء کیفیت محیط  مسکونی تاثیرگذار است؛ و چگونه این عوامل سنجش کیفیت فضا را در گونه­هایی از مسکن میسر می­سازد؟ برای پاسخ به پرسش­ها عوامل ۱)مشخصات فردی ساکنان، ۲)قابلیت فضاهای بینابینی و ۳)کیفیت طراحی معماری در نظر گرفته شد. به منظور ارزیابی عوامل از آزمون­های t، همبستگی و تحلیل عاملی استفاده گردید. نتایج نشان می­دهد که مدت سکونت، سطح تحصیلات، سن و نوع تملیک (در بخش مشخصات فردی)، قابلیت­های فضاهای بینابینی و کیفیت طراحی معماری در کیفیت­بخشی به محیط موثر هستند. نتایج حاصل از سنجش نشان داد که بیشترین میزان نارضایتی ساکنان از محیط مسکونی و مهم ترین شاخص جهت ارتفاء کیفیت بنا مربوط به دسترسی­پذیری در سطح مجتمع مسکونی می­باشد.

کیفیت محیط مسکونی, مشخصات ساکنان, فضاهای بینابینی, طراحی معماری, مجموعه های مسکونی