سیدعلیرضا ذولفقاری - دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس
مهدی معرفت - دانشیار بخش مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس

از میان مدلهای ارزیابی شرایط حرارتی بدن، مدل گایج تنها مدل ناپایایی است که بعنوان مدل استاندارد پذیرفته شده است. در مدلمذکور بدن به دو بخش مرکزی و پوست تقسیم میشود و بر اساس معادله بالانس انرژی برای هر بخش، شرایط حرارتی بدن مورد ارزیابیقرار میگیرد. در مدل مذکور لباس بصورت پوششی یکپارچه مدلسازی میشود. در حالیکه در شرایط واقعی بخشی از سطح پوست لختو بخشی دیگر پوشیده است. از سوی دیگر، تفاوت آشکاری میان احساس و شرایط حرارتی بخشهای پوشیده و لخت وجود دارد. اما مدلگایج به دلیل عدم تفکیک بخشهای مذکور، قادر به تعیین شرایط حرارتی بحرانی بدن نیست و تنها متوسطی از شرایط حرارتی بدن راپیشبینی میکند. ضمن اینکه مدلسازی یکپارچه لباس موجب اعمال تأخیر زمانی در نتایج مدل گایج شده و این امر موجب خطای مدلمذکور در شرایط پیچیده محیطی میگردد. در تحقیق حاضر سعی شده است با تغییر در ساختار مدل گایج، مدلی جدید توسعه یابد کهعلیرغم سادگی، بتواند حتی در شرایط پیچیده محیطی ارزیابی مناسبی از شرایط حرارتی بخشهای پوشیده و لخت بدن ارائه نماید.

شرایط حرارتی بدن، شرایط پیچیده محیطی، مدلسازی