سنا شریفیان - گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
احسان کامرانی - گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
هانیه سعیدی - گروه جانورشناسی دریا، موسسه تحقیقاتی و موزه تاریخ طبیعی Senckenberg، فرانکفورت، آلمان

خرچنگ­ های خانواده Macrophthalmidae نقش اکولوژیکی مهم در زنجیره غذایی مانگروها ایفا می­ کنند. در این مطالعه، با استفاده از روش مدل ­سازی MaxEnt، پراکنش اخیر و آینده گونه Macrophthalmus (Macrophthalmus) sulcatus مدل­ سازی شد. مشاهدات پراکنش گونه از پایگاه ­های داده ­ای برخط، مقالات، و جمع ­آوری ­های موزه ­ای، به دست آمد. دمای سطح آب دریا و عمق مهم ­ترین محرک­ های پراکنش خرچنگ مانگرو بودند. در مدل­ سازی اخیر، مناسب ­ترین محیط­ ها عمق کم ­تر از ۳۲/۳۴ متر، دمای ۲۷/۸۲ (درجه سانتی گراد)، شوری ۴۰/۴۴-۱۱/۰۲ (پی پی ام) و سرعت جریان ۰/۰۴ (متر بر ثانیه) و در  مدل ­سازی آینده، نواحی ساحلی با عمق کم ­تر از ۴۴/۳۳ متر، دمای ۲۸/۸۶ (درجه سانتی گراد)، شوری ۳۸/۷۷ (پی پی ام) و سرعت جریان ۰/۰۱ (متر بر ثانیه) بود. مدل­  سازی آینده نشان داد که این گونه در پاسخ به تغییرات آب ­و هوایی، گستره پراکنش خود در آینده را محدود خواهد کرد و گسترش محیط­  های با شرایط زیستگاهی پایین برای گونه، از ۲۳/۵۲ به ۲۷/۲۷ درصد، و کاهش محیط­ های با شرایط زیستگاهی متوسط از ۳۸/۲۳ به ۳۳/۳۳ درصد در آینده، مشاهده خواهد شد. در نهایت تفسیر خروجی MaxEnt، آسیب­ پذیری خرچنگ­ مانگرو را به تغییرات آب­ و هوایی در آینده، با توجه به محدود شدن پراکنش آینده، نشان داد و این که آن­ ها­ چگونه ممکن هست به تغییرات در شرایط آب­ و هوایی، از طریق محدود شدن پراکنش خود، پاسخ دهند.

مدل سازی MaxEnt, پراکنش جهانی, دما, عمق