فاطمه سادات ماجدی - دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
محمدمهدی حسنی صدرآبادی - دانشگاه مهندسی پزشکی و مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
عرفان دشتی مقدم - دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

ایده مطرح و آزموده شده در مقاله حاضر، استفاده از کلسترول به عنوان یک بیومولکول ساده و تجدیدپذیر، جهت بهبود عملکرد و اصلاح یزساختار نانوکانالهای موجود در غشاءهای پلیمری بوده است؛ نتایج حاصل مبین توانایی چشمگیر این مولکول در کنترل مورفولوژی و کاهش نفوذ متانول و تثبیت میزان ضریب نفوذ در محدوده گسترده ای از دما در مقایسه با غشاهای تجاری فاقد کلسترول میباشد. کاهش قابل توجهی وابستگی دمایی نفوذپذیری با مقایسه انرژیهای فعالسازی مشخص میشود. بطوریکه در حضور 5% وزنی از مولکول کلسترول مقدار این پارامتر(0/37KJK(-1).mol(-1 می باشد. در حالیکه انرژی فعال سازی نفوذ در غشاء فاقدر کلسترول (11/26KJK(-1).mol(-1 می باشد. بر طبق مشاهدات و نتایج تحقیق حاضر، حضور این مولکول موجب کنترل ایعاد نانوکانال های موجود در ریزساختار غشاءهای پلیمری و محدود کردن جدایی فازی آنها میشود. بنابراین مولکول کلسترول همانگونه که سیالیت غشاءهای زیستی را در محدوده گستردهای از دما تعدیل و تنظیم میکند، این قابلیت را در غشاءهای سنتزی نیز از خود نشان میدهد.

کلسترول، غشاء پلیمری، ماکرومولکول نیفیون، کنترل خواص نفوذ پذیری