کبری پورعبدالله - دانش پژوه دکتری فقه خانواده، مجتمع آموزش عالی بنت الهدی

استیلاد به­خودی­خود از حقوق مشترک زوجین در نهاد خانواده و از جمله اغراض شارع مقدس در تشکیل نهاد خانواده است. تحدید و کاهش نسل، نشانه انصراف زوجین از استیفای حقوق طبیعی­شان بوده و جامعه دینی را با بحران اقتصادی، نظامی و فرهنگی مواجه می­کند. تحقیق حاضر بدون اشاره به آسیب­شناسی پدیده تحدید نسل، امکانات و ظرفیت­های فرهنگی و الزامات ناشی از فقه فرهنگ برای حل این پدیده را بررسی می­کند. با استفاده از روش تحقیق توصیفی و ابزار مطالعه کتابخانه­ای در منابع و آرای فقهی، نهادهای حکومتی و فرهنگی باید باورهای فردی و جمعی را به­سمت اولویت فرزندآوری و رفع موانع در این زمینه سوق داده و شرایط اقتصادی، معیشتی و فرهنگی برای ان فراهم کنند. فرهنگ­سازی و باورپذیری نسبت به اولویت فرزندآوری می­تواند شرط ضمنی و عرفی در برابر اقدامات عقیم­سازی و سیره معاصر عدم استیلاد باشد و ضمانت اجرای بنیادین دینی-اجتماعی برای تکثیر نسل را ایجاد کند.

واژگان کلیدی: تحدید نسل, فقه فرهنگ, شرط ضمن عقد, باورسازی اولویت استیلاد, عقیم سازی