حمیدرضا عسگری بیدهندی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد، خوردگی، دانشگاه شیراز
محمدجعفر هادیانفرد - دانشیار دانشگاه شیراز
سیدمحمدمهدی هادوی - استادیار، دانشگاه صنعتی مالک اشتر

با توجه به استحکام ویژه (نسبت استحکام به وزن) بالای تیتانیوم در مقایسه با سایر فلزات، مقاومت به خوردگی و زیست سازگاری آن، اقبال زیادی در استفاده از آن وجود داشته است. اخیراً استفاده از اکسیداسیون اندی برای ایجاد رنگ و کدگذاری بر روی ایمپلنت ها، ایجاد خاصیت آنتی باکتریالی و افزایش زیست فعالی رونق یافت است در این پژوهش، تأثیر این فرایند بر روی مقاومت به خوردگی و افزایش زیست فعالی تیتانیوم خالص تجاری گرید 4 که در ساخت ایمپلنت ها از آن استفاده می شود، مورد بررسی قرار گرفته است. اکسیداسیون اندی تحت شرایط مختلف با دو متغیر ولتاژ (درگستره ی250-5 ولت) و زمان (در گستره ی 30-1 دقیقه) صورت گرفته و آزمایش پلاریزاسیون سیکلی، بررسی های متالوگرافی و میکروسکوپ الکترونی SEM بر روی نمونه ها انجام شده است. با استفاده از منحنی های پلاریزاسینون سیکلی، دیه شده است که پس از فرایند اکسیداسیون اندی، رفتار خوردگی بهبود و نرخ خوردگی کاهش یافته است. فیلم اکسیدی موجود با افزایش ضخامت حفره دار شده ولی در ضخامت های پائین فشرده است با توجه به بررسی های میکروسکوپی یده شده است که در ولتاژهای نسبتاً بالای اکسیداسیون، فیلم اکسیدی دارای حفرات زیادی است که تمام سطح را پوشانده اند. وجود این حفرات تأثیر بسیار خوبی بر زیست سازگاری دارند.

تبتانیوم، اکسیداسیون اندی، رفتار خوردگی، محیط شبیه سازی شده بدن انسان (محلول Hank)