احمد قاسمی - دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی شهری، اداره کل آموزش و پرورش استان بوشهر
هماناز بهادری - کارشناسی ارشد تاریخ فلسفه آموزش وپرورش ومعاون اجرایی دبستان اخوت بوشهر
مریم شاهوردی - کارشناسی ارشد مهندسی محیط وبهداشت ومراقب سلامت دبستان اخوت بوشهر

هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثر تمرین معلق با کش و کار با وزنه بر تعادل جسمانی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول بود. به همین منظور طی اطلاعیه ای، از کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان دشتستان (پایه های تحصیلی هفتم وهشتم) دعوت به عمل آمد. برای یکسان سازی آزمودنی های گروه ها ، اطلاعات مربوط به وضعیت سلامت عمومی، وزن، میزان فعالیت روزانه و میزان کالری دریافتی از طریق پرسشنامه های خودارزیابی جمع آوری شد.پس از بررسی واطمینان از آمادگی این افراد در تمرینات ورزشی، با توجه به پرسشنامه های تکمیل شده و پس از اخذ رضایت نامه از والدین، ۲۰ نفر از دانش آموزان با میانگین سنی ۱۴/۳۵ سال، قد ۱۶۰/۴ سانتی متر و وزن ۵۱/۱۵ کیلوگرم انتخاب شدند.گروه ۱ (کار با وزنه شامل دمبل و هالتر) و گروه ۲ (کار باکش، تمرینات TRX) را انجام دادند. پروتکل تمرینی به صورت ۸ هفته تمرین با دوره ی زمانی ۳ روز در هفته و در هر جلسه روشهای یکسانی استفاده شد.در این تمرینات دوره استراحت و فعالیت برای هر دو گروه نیز یکسان بود و در دوره تمرینی فوق افزایش تدریجی بار تمرین بصورت اصولی رعایت شده است. همچنین از طریق افزایش مقاومت در تمرین با وزنه و کاهش زاویه بدن با زمین در تمرین TRX منظور شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و مقایسه گروه ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS Version ۲۱ از روش کوواریانس (ANOVA) و همچنین برای بررسی طبیعی بودن دادها از آزمون کلموگروف- اسمیرونف استفاده گردید و سطح معنی داری P=۰/۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج به دست آمده حاصل از آزمون کواریانس نشان داد که با وجود افزایش تعادل در هر دو گروه، تفاوت معنی داری بین میزان تعادل دو گروه از دختران گروه وزنه و TRX مشاهده نشد و فرض صفر مبنی بر عدم تفاوت معنی داری در میزان تعادل هر دو گروه بر اثر تمرینات انجام شده تاییدگردید.با این تفاصیل میتوان نتیجه گرفت که هردو روش تمرینی به صورت مساوی می توانند باعث تقویت تعادل شوند.

تعادل، تمرین معلق، وزنه های آزاد، چاقی