شیرین احدی - گروه مهندسی برق، دانشگاه فنی و حرفه ای، لرستان،ایران

امروزه ساخت ریزپردازنده ها برای مقاصد مختلف بسیار گسترش یافته است اما مدت زمان پرواز آن ها در بهترین حالتحدود ۳۰ دقیقه می باشد. لذا هدف این مقاله بررسی ساخت ریزپرنده ایست که بتواند به مدت طولانی تری به پروازخود ادامه دهد. از این رو، این مقاله به طراحی و ساخت ریزپرنده ای که انرژی مورد نیاز خود را از خورشید دریافت میکند و همچنین به بیان مشکلات طراحی و روش هایی برای ساخت این نوع هواپیما می پردازد. از آنجایی که مهم ترینمسئله در طراحی هواپیمای خورشیدی، تعادل بین وزن و توان مورد نیاز هواپیما می باشد، این روش ها بر اساس ایندو ویژگی بنا شده است و پارامترهای مختلف مانند راندمان، مجموعه نیروی محرکه، طول بال، ضریب وضعیت و ... راجهت طراحی در بر می گیرد. انرژی مورد نیاز این هواپیما با استفاده از سلول های خورشیدی فتوولتاییک که در داخلمحفظه بال آن قرار می گیرند، تامین می شود. در نهایت و با توجه به محدودیت های موجود، این مقاله منتج به ساختریز پرنده ای خورشیدی با طول بال ۴۳ سانتی متر و وزن ۴۱ گرم می شود که می تواند با انرژی خورشید به پروازدرآید. جهت کاهش وزن مدل نهایی در این ریزپرنده از باطری استفاده نشده است و انرژی الکتریکی سلول هایخورشیدی مستقیما به مجموعه نیرو محرکه منتقل می شود. از این رو این مدل تا زمانی که انرژی مورد نیاز خود را ازخورشید دریافت می کند، می تواند به پرواز خود ادامه دهد.

سلول خورشیدی، ریزپرنده خورشیدی، ایرفویل، موتور الکتریکی