ژیلا علیپور اعظمی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بیرجند، خراسان رضوی، ایران
علی معدنی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران
صادق پاروئی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران
فاطمه معینی - دانشجوی دکترای روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی ارتش، تهران، ایران

مقدمه: اختلال سوگ یکی از اختلالاتی است که پس از بروز اتفاقات ناخوشایند در زندگی، بر فرد تحمیل میشود و میتواند تمام جوانب زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد و موجب اختلال در عملکرد و سلامتی روانی فرد می شود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر بهبود علائم اختلال سوگ پایدار انجام شد. جامعه ی این پژوهش شامل کلیه ی افراد مبتلا به اختلال سوگ پایدار مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی و روانشناسی سطح شهر مشهد بود و از این تعداد ۲۰ نفر به شیوه ی داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۰ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه درمان هیجان مدار را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرده و در لیست انتظار قرار گرفتند. متغیر وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون به وسیله ی پرسشنامه سوگ پیچیده مورد اندازه گیری قرار گرفت. یافته ها: تحلیل آماری داده ها با ستفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد با کنترل اثرات پیش آزمون، درمان هیجان مدار بر بهبود علائم اختلال سوگ پایدار به طور معناداری موثر بوده است. بحث و نتیجه گیری: درمان هیجان مدار با هدف قرار دادن مکانیسم های زیربنایی ایجاد کننده ی آسیب در این اختلال، کارایی لازم در درمان سوگ پایدار را داشته و گزینه ی مناسبی برای درمان این اختلال است.

اختلال سوگ پایدار، درمان هیجان مدار، تنظیم هیجان.