جهانگیر امیری - استاد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه رازی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، کرمانشاه، ایران.
فرشته جمشیدی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، کرمانشاه، ایران.

رمان لیله النهر اثر علی احمد باکثیر ترسیم­گر نظام فاسد سرمایه­داری مصر در جنگ جهانی دوم است. شخصیت اصلی این داستان «فواد حلمی» است که با نوعی از روان­رنجوری برخاسته از جامعه و محیط اطرافش روبرو است. نظریه شخصیت کارن هورنای و دیدگاه­های نقدی او در مورد شخصیت روان رنجور، زمینه را برای نقد روان شناسی آثار ادبی و شخصیت­های داستانی فراهم آورد. رمان لیله النهر دارای زمینه­های روانشناسی است و نظریه روان شناسی کارن هورنای بر روی شخصیت­های آن کاملا منطبق است. بر این اساس، این جستار بر آن است تا با روش توصیفی – تحلیلی و طبق نظریه شخصیت کارن هورنای به تحلیل روانکاوانه فواد حلمی، قهرمان داستان بپردازد. بر اساس یافته­های پژوهش، فواد حلمی، شخصیت روان رنجوری است که دارای یک خودانگاره و دنیای غیرواقعی و بسیار آرمانگراست. او دارای نیازهایی همچون نیاز به استقلال، خودکفایی، کمال گرایی است که او را از مردم دور ساخته است، همچنین برخی دیگر از نیازهای گرایش علیه مردم مانند بهره­کشی از دیگران و میل به تحسین شدن در او هویداست.

تحلیل روانکاوانه, لیله النهر, علی احمد باکثیر, نظریه کارن هورنای