حمیده سیاح پور - کارشناس ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی و رئیس اداره فعالیتهای فرهنگی اجتماعی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مجید اخشابی - استادیار گروه هنر و معماری، دانشکده هنر و رسانه، دانشگاه پیام نور واحد تهران شرق، تهران، ایران

امروزه به فراخور پیشرفت علم و تکنولوژی ، سازمانهای آموزشی از جمله مراکز آموزش عالی که خود محل و منشا تولید علم و دانش در هر جامعه ای به شمار می روند، از تغییرات مصون نبوده و دستخوش تحول و تغییرند؛ تغییراتی که لازم است ، آنها را در راستای اهداف توسعه توانمندتر سازد. دانشگاهها باید از راه یادگیری همیشگی ، افراد را برای رویارویی با تغییرات آماده نمایند و به بیان دیگر، به یک سازمان یادگیرنده و هوشمند تبدیل شوند. آنچه موفقیت هر سازمانی را از جمله دانشگاه در این راه رقم می زند، توان بهرهگیری دانشگاه از تجمع علم به دست آمده، در حوزه عمل و اجراست که در ادبیات علمی از این توانمندی به عنوان »مدیریت دانش « یاد می شود. این مقاله ، ضمن باز معرفی مدیریت دانش و تشریح هوش سازمانی در پی آن است ، نقش و اهمیت مدیریت دانش و هوش سازمانی را در دستیابی به دانشگاه آرمانی ، تحلیل و تبیین نماید. در پایان، چنین استنتاج شده است که هوش سازمانی منبع نامحدودی از سرمایه های فکری است که اگر به درستی شناسایی و مدیریت شود، توانایی انعطافپذیری سازمان را در انطباق با نیازهای بومی ، ملی و جهانی افزایش می دهد. محل تلاقی مدیریت دانش و هوش سازمانی ، تولید و به کارگیری دانش و اندیشه نو در سازمان می باشد که به دنبال آن می توان، شاهد بهبود و توسعه مراکز آموزش عالی بود.

مدیریت دانش ؛ هوش سازمانی ؛ سازمان آموزشی ؛ مراکز آموزش عالی ؛ نسل دانشگاهی .