پرهام سرجوقیان - کارشناس ارشد رشته معماری دانشگاه تهران

انسان ها دردوره ای از زندگی خود به نام سالمندی که در آن احتمال ابتلا به بیماری ها، تنهایی و عدم برخورداری از حمایت دیگران به دلیل ناتوانی های جسمی و ذهنی افزایش می یابد در موارد زیادی استقلال خود را از دست می دهند. سالمندی در واقع مجموعه ای از تغییرات نامطلوب می باشد که افزایش سن علت اصلی آن است. این تغییرات نامطلوب باعث کاهش فعالیت انسان شده و سازگاری فرد را با محیط کاهش می دهد و همچنین باعث تغییرات در وضعیت روانی آنها می شود. هدف این پژوهش طراحی خانه سالمندان جهت افزایش کیفیت زندگی است که در آن با خلق فعالیت های متنوع برای این افراد کیفیت این مجموعه را ارتقا بخشد . هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر تدوین معیارهای افزایش کیفیت زندگی در سرای سالمندان می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی می باشد و یافته های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که، فعالیت های آموزشی در رگرسیون خطی ایجاد شده نقش دارد و از انجا که ضریب همبستگی چندگانه برای تعیین اندازه تاثیر فعالیت های آموزشی بر کیفیت زندگی R=۰,۵۷۶ وضریب تعیین برابرR۲=۳۳.۰ میباشد نشان می دهد که از طریق فعالیت های آموزشی تا حدود %۳۳ از کیفیت زندگی را میتوان پیش بینی کرد.

کیفیت زندگی، سالمند، سرای سالمندان.