مهناز داودی - دانشجوی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر
امیررضا خاکسار - گروه معماری،واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی،مشهد ،ایران

در کشور ایران به سبب مشکلات منابع انرژی فسیلی (محدودیت و آلودگی های زیست محیطی), محدودیت های برق رسانی, لزوم استفاده از انرژی های تجدیدپذیر, و وجود منبع عظیم انرژی خورشیدی در سرتاسر ایران و ضرورت حداکثر بهره برداری از این انرژی, امروزه یکی از بهترین راه ها به کارگیری سیستم های غیر فعال است. نمونه های بسیاری از این رویکرد را در کشورهای مختلف می توان دید که رشدی چشمگیر داشته و همچنان رو به پیشرفت است.معماران و طراحانی که در پی طراحی ساختمان های با این ویژگی ها هستنداین مقاله در پیرامون مفهوم طراحی غیر فعال و نقش آن در معماری می باشد. طراحی غیر فعال روشخاصی از طراحی برای ساخت یک ساختمان می باشد که با استفاده از حرکت طبیعی هوا، گرمای خورشید وخنک کننده های طبیعی از طریق بکارگیری راه حل های غیر فعال به منظور آسایش داخلی بنا، انجام میشود.هدف از انجام این تحقیق، توجه به اصول طراحی غیرفعال، مناسب برای هر نوع آب و هوایی، در جهترسیدن به آسایش حرارتی، گرمایش و سرمایش، کاهش هزینه ها و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای موثر میباشد. در این نوشتار پس از مفهوم طراحی غیر فعال به بررسی شیوه عمل معماری غیر فعال پرداخته میشود.نوع این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و روش گردآوری داده ها برمبنای مطالعات کتابخانه ای است. در نهایت راهکارها و نتایج جهت ارتقاء اصول طراحی غیر فعال در معماری جهت انجام یک طراحی مناسب کهدارای استراتژی های مختلف می باشد و مرتبط با طراحی غیر فعال هستند،که با کمک این اصول که البته باآب و هوای هر منطقه متفاوت است، می توان فرآیند طراحی انجام گیرد که در پایان به صورت کامل به آنپرداخته می شود.

انرژی، مرکز آموزشی، معماری پایدار. پایداری، محیط زیست.