مهار زیستی بیمارگرهای مهم برنج با استفاده از قارچ های اندوفیت جداشده از برنج هوازی
عنوان مقاله: مهار زیستی بیمارگرهای مهم برنج با استفاده از قارچ های اندوفیت جداشده از برنج هوازی
شناسه ملی مقاله: JR_JBIOCO-10-1_006
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JBIOCO-10-1_006
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
زینب زارع رحمت آباد - دانشجوی دکتری، بیماری شناسی گیاهی، گروه گیاهپزشکی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان
سید اسماعیل رضوی - استادیار، گروه گیاه پزشکی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان، ایران.
کامران رهنما - دانشیار، گروه گیاه پزشکی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان، ایران.
عبدالحسین طاهری - دانشیار، گروه گیاهپزشکی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان
جاوید قرخلو - دانشیار، گروه زراعت، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان
خلاصه مقاله:
زینب زارع رحمت آباد - دانشجوی دکتری، بیماری شناسی گیاهی، گروه گیاهپزشکی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان
سید اسماعیل رضوی - استادیار، گروه گیاه پزشکی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان، ایران.
کامران رهنما - دانشیار، گروه گیاه پزشکی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان، ایران.
عبدالحسین طاهری - دانشیار، گروه گیاهپزشکی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان
جاوید قرخلو - دانشیار، گروه زراعت، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی منابع طبیعی گرگان
برنج از مهمترین غلات مورد مصرف غذایی مردم جهان به ویژه خاورمیانه میباشد. بیماری بلاست و پوسیدگی طوقه و ریشه، دو بیماری قارچی مهم برنج در مناطق مختلف محسوب می شوند. قارچ های اندوفیت یکی از عوامل کنترل بیولوژیک محسوب شده که علاوه بر کنترل بیماری های گیاهی موجب بهبود رشد در گیاه میزبان میشوند. بدین منظور جدایه های قارچی اندوفیت و همچنین جدایه های بیمارگر از برگ، غلاف، ساقه و ریشه بوته های برنج هوازی از شالیزارهای استان گلستان جداسازی و شناسایی مورفولوژیکی و مولکولی شدند. سپس فعالیت آنتاگونیستی آن ها علیه جدایه بیمارگر Magnaporthe oryzae عامل بیماری بلاست و جدایه بیمارگر Fusarium fujikuroi عامل بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه به سه روش، کشت متقابل، متابولیت های فرار و متابولیت های غیر فرار در آزمایشگاه بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد، در روش کشت متقابل جدایه F. incarnatum بیشترین میزان بازدارندگی از رشد قارچ بیمارگر M. oryzae و قارچ بیمارگر F. fujikuroi را به ترتیب با میانگین ۵۸/۶۴و ۶۰/۰۳درصد داشت. در روش متابولیت های فرار بیشترین درصد مهار قارچ بیمارگر F. fujikuroi را جدایه E. nigrum با ۵۷/۱۳درصد بازدارندگی و جدایه F. incarnatum با ۵۲/۲۴درصد بازدارندگی از خود نشان دادند. در روش متابولیت های غیر فرار (عصاره)، جدایه های F. incarnatum و F. proliferatum به ترتیب با میانگین ۶۲/۲۷و ۵۷/۹۶درصد، بیشترین درصد ممانعت از رشد قارچ عامل بیماری بلاست را از خود نشان دادند. جدایه F. incarnatum حاصل از این پژوهش فعالیت آنتاگونیستی را در سه آزمون کشت متقابل، متابولیت های فرار و متابولیت های غیر فرار علیه قارچهای M. oryzae و F. fujikuroi نشان داد. همچنین در این آزمایش جدایه های F. proliferatum و F. incarnatum در شرایط گلخانه موجب مهار بیماری بلاست و پوسیدگی طوقه و افزایش ارتفاع و وزن تر اندام هوایی و ریشه گیاه برنج شدند.
کلمات کلیدی: Magnaporthe oryzae, متابولیت های فرار, درصد بازدارندگی, F. incarnatum, اندوفیت برنج
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1693713/