صادق سلمانی - همکار
محمدباقر فرقانی اوزرودی - نویسنده مسئول

پژوهش حاضر با هدف مطالعه تاثیر یک دوره ۸ هفته ای تمرینات طناب زنی بر شاخص های توان هوازی و ترکیب بدن دانش آموزان پسر ابتدایی پسر غیرورزشکار در دوران کرونا انجام شد. آزمودنی های تحقیق، ۲۸ نفر از دانش آموزان پسر غیر ورزشکار بودند که داوطلبانه با محقق همکاری کردند. دانش آموزان پس از آشنایی کامل با چگونگی اجرای طرح پژوهش، به طور تصادفی به دو گروه ۱۴ نفره کنترل و تمرین طناب زنی تقسیم شدند. قبل از انجام تمرین اندازه گیری های قد، وزن و ضخامت چربی زیر پوستی ۳ نقطه ای (سینه، شکم و ران)، انجام گرفت. سپس در یک جلسه، آزمون ۵۴۰ متر قبل از شروع دوره تمرین اجرا شد. بعد از آشنایی آزمودنی ها با نحوه انجام کار، برنامه تمرینی طناب زنی به مدت ۸ هفته شروع شد. هر هفته شامل دو جلسه تمرین به مدت ۴۵ دقیقه بود که شامل۱۰ دقیقه گرم کردن، ۳۰ دقیقه تمرین اصلی و ۵ دقیقه سرد کردن و هر جلسه هم به ۲ قسمت تمرین ۱۵ دقیقه ای با دوره استراحتی یک دقیقه ای بین آن ها و هر ۱۵ دقیقه به ۳ ست ۵ دقیقه ای با ۹۰ ثانیه تمرین و ۳۰ ثانیه استراحت تقسیم شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری و مقایسه بین گروه ها از آزمون تی مستقل و مقایسات درون گروهی از آزمون تی همبسته و آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها نشان داد که زمان دویدن آزمون ۵۴۰ متر در دانش آموزان غیر ورزشکار پس از ۸ هفته تمرین کاهش معناداری داشت. همچنین مشخص شد که درصد چربی بدن و توده خالص بدنی آزمودنی ها، پس از ۸ هفته تمرین به ترتیب دچار کاهش و افزایش معناداری شد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که احتمالا تمرین طناب زنی می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای دویدن هوازی تناوبی در مدارس به کار گرفته شود.

طناب زنی، توان هوازی، دانش آموزان، پسر، غیر ورزشکار.