مسیب زارع مهرآبادی - کارشناس ارشد مهندسی شیمی (بهداشت ؛ایمنی ؛ محیط زیست ( HSE مدرس دانشگاه انرژی ساوه
محمدرضا بهرامی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی ، مدرس دانشگاه انرژی ساوه
مصطفی عادلی زاده - استادیارگروه HSEموسسه آموزش عالی انرژی ؛ ساوه ؛ ایران

روند رو به رشد توسعه تکنولوژی استفاده از فرایندهای تولیدی مختلف وبه تبع آن مواد اولیه گوناگون را ایجاب می نماید. از آنجا که بیشتر مواد مورد استفاده در صنایع نفت ، گاز، پتروشیمی و صنایع وابسته دارای ماهیت خطرناک(قابل اشتعال، قابل انفجار،.سمی ، رادیو اکتیو، اکسید کننده و . . . ) هستند، ذخیره سازی ، حمل و نقل و استفاده از این مواد نیاز به برنامه ریزی ویژه دارد در این بین ، حمل و نقل مواد خطرناک به لحاظ شرایط خاص، از اهمیت به سزایی برخوردار است دارد. تماس نزدیک تر و بیشتر با جامعه و مردم، تاثیرات زیست محیطی مشهودتر، دوری از تاسیسات شرکت و عدم دسترسی به تجهیزات و امکانات موجود برای مواجهه با حوادث احتمالی از جمله شرایطی هستند که برنامه ریزی و به عبارت بهتر مدیریت حمل و نقل مواد خطرناک را اهمیتی دوچندان بخشیده است .مایعات قابل اشتعال از جمله مواد خطرناکی است که برای حمل و نقل آن باید تدابیر ایمنی لازم را لحاظ نمود .با توجه به ماهیت مایع قابل اشتعال و شناخت لوزی خطر اینگونه مواد و همچنین مطالعه برگه های MSDS۱و آموزش های لازم به کارفرمایان و رانندگان محترم حمل و نقل در خصوص شناخت کامل مواد خطرناک ،تئوری حریق ، شناخت خاموش کننده های دستی می توان تا حد زیادی ریسک های خطرناک این مواد را پایین آورد وتحت کنترل قرار داد .

ایمنی در حمل و نقل ، مایعات قابل اشتعال ، راهکارهای مدیریتی ، کنترل حوادث