محمدرضا زائری بهروز - کارشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور مرکز اسدآباد، همدان، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت تدریس معلمان با سازگاری تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان از دیدگاه دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان کنگاور بودند که از بین آنها به صورت نمونه گیری در دسترس و براساس جدول مورگان ۳۰۰ دانش آموز به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت تدریس سراج (۲۰۰۲)، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) و مقیاس احساس تعلق به مدرسه ارسلان و دورو (۲۰۱۷) بود. داده ها با استفاده از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی همچون ماتریس همبستگی و رگرسیون چندگانه و با کمک نرم افزار spss نسخه ۲۶ تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که رابطه مثبت معناداری بین کبفبت تدریس معلمان با سازگاری تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان در سطح معناداری ۰/۰۰۱ وجود دارد. همچنین ۰/۵۲ درصد از سازگاری تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان را کیفیت تدریس معلمان پیشبینی میکند. براساس نتایج حاصل میتوان بیان نمود که چگونگی و کیفیت تدریس معلمان نقش اساسی در عملکرد تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه دانش اموزان وجود دارد که باید به آن توجه ویژه ای کرد.

کیفیت تدریس، سازگاری تحصیلی، احساس تعلق به مدرسه، دانش آموزان