شهلا زمانی - دانشجوی کارشناسی عمران، دانشگاه یاسوج
خاطره احمدی - کارشناسی ارشد عمران-مهندسی آب دانشگاه یاسوج
محمد پروین نیا

پس از یخچال های طبیعی منابع آب زیرزمینی دومین منبع آب شیرین موجود در جهان هستند. حدود یک سوم جمعیت جهان وابسته به آب زیرزمینی بوده و بیش از 70 درصد منابع آب زیرزمینی به مصرف کشاورزی می رسد. بنابراین توسعه کشاورزی و صنعت باعث افزایش برداشت از منابع مذکور شده و برداشت بی رویه از مخازن آب زیرزمینی موجب شده که میزان تغذیه آبخوان جوابگوی برداشت نبوده و سطح آب زیرزمینی افت نماید. منطقه مورد مطالعه در این تحقیق دشت یاسوج واقع در استان کهگیلویه و بویر احمد می باشد. لذا با تعیین مرز حوزه, ترسیم شبکه تیسن بر اساس داده های 16 حلقه چاه مشاهده ای و ترسیم هیدروگراف واحد منطقه، تغییرات حجم سفره در سال های 1386تا 1390محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد با وجود تغذیه مناسب این منابع در این منطقه، شاهد افت قابل ملاحظه ای بوده و چنانچه در آینده از این منابع به درستی استفاده نشود شاهد اثرات زیان بار زیست محیطی خواهیم بود که از این مخاطرات میتوان به کاهش حجم مخازن آب زیرزمینی، کاهش آبدهی و خشک شدن چاه ها و قنوات، کاهش دبی رودخانه و آب دریاچه ها، افزایش هزینه پمپاژ و استحصال آب, نشست زمین و به دنبال آن ایجاد ترک, افزایش EC آب, هجوم آب شور، تنزل و تخریب کیفیت آب شیرین منابع آب زیرزمینی و انتشار و پخش آلودگی ها اشاره کرد.

آب زیرزمینی، دشت یاسوج، شبکه تیسن، هیدروگراف