سروش شباهنگ - کارشناس ارشد مهندسی برق،مسئول امور کنترل هوشمند تقاطع، مرکز کنترل ترافیک شهرداری مشهد
الیاس مزروعی راد - استادیار گروه مهندسی پزشکی، موسسه آموزش عالی خاوران، مشهد، ایران

رویکرد کشورهای جهان به استفاده از انرژی های تجدید پذیر و انرژی باد به عنوان اصلی ترین منبع تولید انرژی الکتریکی در سال های اخیر موردتوجه واقع شده است. معمولا نیروگاه های بادی در مناطق دوردست و شرایط خاص جغرافیایی ایجاد می گردند و از اهمیت و حساسیت بسزایی برخوردار هستند. با توجه به ماهیت متغیر و غیریکنواخت سرعت باد، به طور متداول در توربین های بادی از ژنراتور القایی جهت تبدیل انرژی جنبشی باد به انرژی الکتریکی استفاده می گردد. طراحی، ساخت، تعمیر و نگهداری ژنراتورهای القایی نسبت به ژنراتورهای سنکرون بسیار ساده تر می باشد. اما این گونه ژنراتورها معایبی نیز دارند، مانند استفاده مقدار زیادی از جریان راکتیو شبکه، که موجب افت پروفیل ولتاژ و ناپایداری در شبکه می گردد. در هنگامی که توربین های بادی با حداکثر ظرفیت وارد شبکه ی قدرت میشوند این مشکلات بسیار شدیدتر نمایان خواهند شد. یکی از راه حل های مناسب جهت بهبود شرایط ایجادشده استفاده از ادوات جبران ساز FACTS و به طور خاص SVC است که می تواند با کنترل تزریق توان راکتیو به شبکه به بهبود این مشکل کمک نماید. در این پایان نامه سعی شده است با شناسایی بهترین مکان مناسب جهت قرارگیری این تجهیز توسط الگوریتم چندهدفه NSGAII به طور همزمان به کاهش تلفات و نیز پروفیل ولتاژ شبکه پرداخت. درنتیجه، با بررسی پروفیل ولتاژ، و به هدف بهبود پروفیل ولتاژ و کاهش تلفات شبکه بهترین میزان تولید واحد SVC به عنوان جبران ساز جهت بهبود پروفیل ولتاژ و همچنین بهترین مکان قرارگیری توربین های بادی در شبکه تعیین می گردد.

جبران ساز، الگوریتم چندهدفه، توربین بادی، ژنراتورهای سنکرون