توسعه ی مدلی برای برآورد تاب آوری بر اساس تئوری شبکه مورد مطالعاتی: مناطقی از شهر کرج

سوانح طبیعی همواره برای جوامع شهری به عنوان چالشی بزرگ مطرح بوده و سکونتگاه های انسانی، زیرساختها و سرمایه ها را در معرض تهدید قرار میدهند. از این رو اهمیت پرداختن به مقوله تاب آوری بیش از پیش نمود می یابد. تاب آوری سیستم شهری را ظرفیت یک سیستم برای مقاومت در برابر استرس خارجی و بازگشت به حالت تعادل یا جهش به جلو به حالت های تعادل جدید (شرایط بهبود یافته) ،می توان تعریف کرد. بنابراین باید با هدف ارتقاء تاب آوری و ظرفیت سازی در جوامع، رویکردی در نظر گرفته شود که بتواند نحوه بازگشت سیستم شهری به سطح تعادل پس سانحه را با در نظر گیری الگو و اسکلت شهری مدل سازی کند .مدلسازی شهر ها به صورت شبکه امکان رسیدن به این رویکرد را فراهم میکند. از این جهت که عملکرد یک منطقه شهری به شدت متکی به الگوی شبکه جاده ای و کارایی آن است و ساختار آن ارتباط تنگاتنگی با دسترسی به مناطق مختلف شهر و در نتیجه با کیفیت زندگی درک شده توسط شهروندان شهر دارد .از این رو مدلسازی ساختار فیزیکی شهر ها به صورت شبکه، امکان نشان دادن ارتباط ها بین المان های شهری را فراهم میکند و از طرفی با برآورد پارامتر کارایی به صورت کمی می توان اثر سانحه بر شبکه شهری را تعیین کرد. در نهایت از آنجایی که کارایی شبکه و روند تغییرات آن در فرایند ریکاوری قابل مشاهده و رصد کردن است، می توان عملکرد سیستم در طول فرآیند ریکاوری را برآورد کرد و با محاسبه سطح زیر منحنی این تابع به مقدار پارامتر تاب آوری شبکه شهری دست یافت.