لیلا شاکری منش - دانشجوی دکتری روان شناسی، گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
قاسم آهی - استادیار، گروه روان شناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
سید عبدالمجید بحرینیان - استاد تمام، گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحدبیرجند، ایران.
احمد منصوری - گروه روان شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه مدل کیفیت مراقبت پرستاران در ارتباط با آسیب پذیری ادراک شده در دوران شیوع کووید-۱۹ با نقش میانجی تاب آوری و حرفه ای گری بود.روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع اکتشافی تحلیلی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان های دولتی شهر مشهد در سال ۱۴۰۱ بود که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه ۴۰۰ نفر انتخاب شد و پرسشنامه ها به روش نمونه گیری در دسترس از طریق توزیع لینک پرسشنامه در فضای مجازی تکمیل شد. ابزار پژوهش یک پرسشنامه چندقسمتی شامل محیط کار پرستاری (PESNWI)، پرسشنامه آسیب پذیری ادراک شده در برابر کووید ۱۹ (PVC)، فرم کوتاه تاب آوری (BRS) و پرسشنامه حرفه ای گری (MSSAPS) بود. داده ها با استفاده از تحلیل مسیر و با نرم افزار Spss۲۶ و Amos۲۴تحلیل شد.یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که برای مدل فرضی، تمامی شاخص ها نشان از برازش مناسب مدل داشتند. مسیرهای مستقیم از آسیب پذیری ادراک شده به تاب آوری منفی معنادار و مسیر مستقیم از حرفه ای گری به کیفیت مراقبت مثبت و معنادار بود. اثر غیرمستقیم آسیب پذیری ادراک شده بر کیفیت مراقبت با میانجی گری تاب آوری و حرفه ای گری معنادار نشد (۰۵/۰ p>). نتیجه گیری: می توان گفت آسیب پذیری ادراک شده در پرستاران بر میزان تاب آوری آن ها اثر منفی دارد و همچنین حرفه ای گری در سطح کیفیت مراقبت پرستاران در دوران شیوع کووید ۱۹ نقش موثری داشت.

کیفیت مراقبت, آسیب پذیری ادراک شده, تاب آوری, حرفه ای گری, پرستاری