CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

مقایسه اثرات قرص های اتیسترون و کنتراسمین بر یافته های بالینی و بیوشیمیایی هیپرآندروژنیسم و پارامترهای متابولیک بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک: یک کارآزمایی بالینی تصادفی

عنوان مقاله: مقایسه اثرات قرص های اتیسترون و کنتراسمین بر یافته های بالینی و بیوشیمیایی هیپرآندروژنیسم و پارامترهای متابولیک بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک: یک کارآزمایی بالینی تصادفی
شناسه ملی مقاله: JR_IJOGI-23-6_004
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:

مینا امیری - استادیار غدد تولید مثل، مرکز تحقیقات اندوکرینولوژی تولید مثل، پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم شهید بهشتی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
راضیه بیدهندی - دکترای تخصصی آمار زیستی، مرکز تحقیقات اندوکرینولوژی تولید مثل، پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
فاطمه ناهیدی - دانشیار گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
فهیمه رمضانی تهرانی - استاد غدد تولید مثل، مرکز تحقیقات اندوکرینولوژی تولید مثل، پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.

خلاصه مقاله:
مقدمه: امروزه انتخاب کنتراسپتیو با بیشترین اثرات ضد آندروژنی، یک چالش مهم در درمان بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی قرص های اتیسترون و کنتراسمین بر پیامدهای PCOS انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال ۹۶-۱۳۹۴ بر روی ۱۰۸ بیمار مبتلا به PCOS مراجعه کننده به درمانگاه غدد پژوهشکده غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در یکی از گروه های مداخله با قرص های اتیسترون یا کنتراسمین قرار گرفتند. پیامدهای مورد بررسی شامل: پارامترهای آندروژنیک، بالینی و متابولیک در وضعیت پایه، ماه سوم و ششم درمان بود. اندازه گیری های بالینی، هورمونی و متابولیک، با استفاده از پرسشنامه های استاندارد، ابزارهای بیوفیزیولوژیک و کیت های تشخیصی آزمایشگاهی انجام شد. به منظور بررسی اختلاف بین دو گروه درمان از مدل آماری معادلات برآورد تعمیم یافته استفاده شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: پس از ۳ ماه درمان، میزان آندروژن ها بین دو گروه درمان تفاوت معنی داری نداشت (۰۵/۰p). نتیجه گیری: مصرف کنتراسپتیوهای حاوی سیپروترون استات در مقایسه با فرآورده های حاوی دروسپیرنون با بهبود بییشتر هیپرآندروژنیسم بیوشیمیایی همراه است، در حالی که این ترکیبات می توانند موجب دیس لیپیدمی و افزایش فشارخون در بیماران مبتلا به PCOS گردند.

کلمات کلیدی:
پروژستین, سندرم تخمدان پلی کیستیک, کنتراسپتیو, هیپرآندروژنیسم

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1704001/