نگار توکلی اوجانی - ۲
جلیل امیرپور دریانی
ناصر ناصری تازه شهری

در متن ادب فارسی، بویژه متون تاریخی، از سرگذشت اسکندراستفاده گسترده ای شده است اسکندر یکی از شخصیت های تاریخ ساز در پهنه زمان بوده است؛ در ادبیات فارسی و عربی شخصییت تاریخی او با افسانه هایی آمیخته است که از او شخصیتی داستانی و افسانه ای پدیدآورده است. در بسیاری از متوننظم و نثر به داستان زندگی وی پرداخته شده است. شخصیت اسکندر در حماسه ملی ما آمیخته با صفات نیک و بد است. اگر بخواهیم موضوع اسکندر را با نگاهی علمی ارزیابی کنیم؛ باید ببینیم که کردار وی چگونه بوده که در ثنا و ستایش وی تا این حد اغراق و مبالغه شده است. در بعضی منابع شخصیتی نیک، درست و پیامبروار و منابع دیگر شخصیت گجستک از اسکندر معرفی شده است. در این مقاله سعی شده است با بررسی شخصیت اسکندر در دو اثر تاریخیاخبار الطوال و شاهنامه به تاثیرپذیری اسکندر از فرهنگ و اندیشه پارسی و موفقیت وی در کشورگشایی و ایجاد فرهنگ ها بپردازد. روش تحقیق در این پژوهش بر اساس روش تطبیقی بین دو منبع فوق خواهد بود. فرضیه این مقاله بینش دینوری و فردوسی در دو منبع بر اساس تفاوت ها و شباهت های یاد شده درباره اسکندر نیز بررسی می شود.

اسکندر، شخصیت، روایت تاریخی- ادبی، اخبارالطوال ابوحنیفه  دینوری، شاهنامه فردوسی