زهرا خاکساربلداجی - دانش آموخته دکترای عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
موسی جاودانی - دانشیار، گروه علوم درمانگاهی ، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
ابوالفضل برزگر - رزیدنت مامایی و بیماریهای تولید مثل دام، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
مجتبی احمدی دستجردی - دانشآموخته دکترای عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

آرترودزیس به عنوان تثبیت مفصل از طریق اتصال سطوح مفصلی همراه با تکثیر سلو لهای استخوانی تعریف شده است کهدر نهایت سبب جوش خوردن سطح مفصلی به یکدیگر میشود؛ در حالی که آنکیلوزیس به عدم توانایی حرکت در یکمفصل بر اثر عوامل پاتولوژیک همانند ترکیبی از استئوفیتوز، انتزیوفیتوز، فیبروز داخل مفصلی، فیبروز اطراف مفصلی،چسبندگی کپسول مفصلی، کشیدگی و کوتاه شدن غیر طبیعی عضلانی- تاندونی، اطلاق میشود. آرترودزیس به عنوان یکگزینه درمانی در شکستگی های پیچیده مفصل، دررفتگی یا تحت دررفتگی مادرزادی یا تروماتیک، استئوآرتریت پیشرونده،نوروپاتی های محیطی، شکستگی های غیرقابل جوش خوردن استخوان های مفصلی، آسیب های غیر قابل ترمیم به لیگامنت هایمفصلی، راهکاری برای حفظ اندام در بیماران دچار آسیب عصب سیاتیک و برای بیماری استحاله ای مفصل مطرح است. ازدیگر اندیکاسیون های مهم در استفاده از این روش میتوان به برطرف کردن دردهای مزمن با ایجاد بی حرکتی در ناحیه اشارهکرد. اصول کلی روش اجرایی آرترودزیس شامل: برداشت غضروف به وسیله دریل، فراهم کردن مقداری گرافت استخوانی،استفاده از تثبیت داخلی سخت و محکم درون مفصل، اتصال مفصل با زاویه طبیعی ایستادن و بانداژ خارجی محل هستند.پژوهش حاضر مروری کامل بر آرترودزیس در اندام حرکتی قدامی سگ و گربه است و چندین تکنیک جهت انجام آرترودزیسشامل استفاده از پیچ و پلاک، پین و تثبیت خارجی استخوان (که موفقیت آمیز بودن استفاده از آ نها به اثبات رسیده) وعوارض ناشی از هر کدام را بیان می کند.

آرترودزیس، سگ، گربه، اندام حرکتی قدامی، مفصل