سمیه هاتفی شجاع - دکتری، گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

هدف از مطالعه حاضر سنجش مولفه های کیفی موثر بر امنیت معابر شهری در معابر مرکزی شهر همدان و روش آن توصیفی- تحلیلی بوده است. جهت گردآوری داده های تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. پایایی ابزار از طریق آزمون آلفای کرونباخ با ضریب ۷۴/۰ مورد تائید قرار گرفت. جامعه آماری مغازه داران و عابرین حاضر در محدوده بودند که با توجه نامعین بودن تعداد جامعه موردبررسی با استفاده از فرمول جامعه آماری نامعین کوکران ۳۸۴ نفر به عنوان حجم نمونه تعیین گردید. بررسی امنیت معابر شهر همدان موضوعی است که پیشینه ای ندارد و نتایج آن مکمل مطالعات پیشین می باشد که ایزدی و حقی در میدان امام شهر همدان به آن پرداخته اند. نتایج نشان داد که خیابان بوعلی بیش ترین امنیت را نسبت به پنج معبر دیگر دارد. در این خیابان فعالیت و کاربری زمین با داشتن ۸۷/۰ بارعاملی بالاترین جایگاه را به خود اختصاص داد. سایر خیابان های ازنظر شرایط امنیتی عبارت بودند از خیابان شریعتی (فعالیت و کاربری زمین با دارا بودن ۷۲/۰)، خیابان تختی (فعالیت و کاربری زمین با ۶۶/۰)، خیابان باباطاهر (فعالیت و کاربری زمین با دارا بودن ۶۳/۰)، خیابان شهدا (نقش نظارت اجتماعی با دارا بودن ۴۸/۰) و خیابان اکباتان (نقش خوانایی با دارا بودن ۴۲/۰). نتیجه بررسی نشان داد که عامل فعالیت و کاربری زمین بیش ترین تاثیرگذاری را بر امنیت معابر شهری همدان دارد.

مولفه های کیفی, امنیت معابر شهری, کیفیت محیط, همدان