ژیلا حصاری - دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری – دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیروان، ایران
مهدی وطن پرست - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری– دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیروان، ایران
عزت الله مافی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری– دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیروان، ایران

بافت های تاریخی شهرها که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی هر شهری را تشکیل می دهند، نمایشگر تمدن و فرهنگ گذشته شهرها می باشد و نقش اساسی در جذب گردشگر در این مناطق دارند توجه و بازآفرینی آن ها به منظور توسعه و پیشرفت در زمینه گردشگری در آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف تحقیق حاضر، بررسی میزان تاثیر بازآفرینی بناها و بافت های تاریخی منطقه هفت مشهد، بر توسعه گردشگری در این منطقه است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی بوده که ابزار اصلی جمع آوری داده ها نیز پرسشنامه می باشد. جامعه آماری در پژوهش حاضر ساکنین منطقه هفت شهر مشهد می باشند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شد. یافته های تحقیق نشان می دهد، عوامل ساماندهی و تبدیل فضاهای بی دفاع ( با رتبه ۲۸.۵۴)، رضایتمندی از عدم وجود آلودگی زیست محیطی (با رتبه ۲۶.۸۰)، وجود ساخت وسازهای جدید منطبق با الگوهای معماری بومی و سنتی (با رتبه ۲۶.۷۸)، ایجاد نمایشگاه های غذاهای محلی (با رتبه ۲۶.۵۸)، دارای بالاترین رتبه و شاخص ارتقای کیفیت عرضه محصولات و امکانات خرید و تنوع انتخاب (با رتبه ۱۷.۸۱) دارای پایین ترین رتبه، تاثیرگذار بر توسعه گردشگری در منطقه هفت می باشد. در نهایت نتایج تحقیق در خصوص منطقه هفت شهر مشهد نشان داد که احیا و بازآفرینی بافت و بناهای تاریخی آن، از الزامی ترین زیرساخت ها برای توسعه گردشگری هستند و برای رسیدن به توسعه گردشگری در بافت تاریخی منطقه هفت مشهد، نیاز به برنامه های بلندمدت با اولویت تامین زیرساخت ها و تغییر دیدگاه های کوتاه مدت مدیریت شهری می باشد.

بازآفرینی شهری , بافت تاریخی , گردشگری شهری , منطقه هفت مشهد