عباس شجاعتی - دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی-دانشگاه اصفهان-اصفهان-ایران
مهرداد کلانتری - استاد بخش روانشناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان ، ایران
حسین مولوی - بخش روان شناسی ، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان ، ایران

این پژوهش به منظور تعیین اثر بخشی درمان گروهی کوتاه مدت مبتنی بر مدل پیش بینی پذیری اضطراب اجتماعی و مقایسه آن با درمان گروهی شناختی-رفتاری هافمن بر نشانه های اضطراب اجتماعی دانش آموزان دوره اول متوسطه انجام گرفته است. برای غربالگری، ۲۱۰ نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاگرکا را تکمیل کردند. ۳۰ نفراز آنهایی که در پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاگرکا بالا ترین نمره را کسب کرده بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه جایگزین شدند (گروه آزمایشی اضطراب اجتماعی مبتنی بر مدل، گروه آزمایشی اضطراب اجتماعی شناختی-رفتاری هافمن، و گروه کنترل). مداخله آزمایشی برای گروه ۱ (درمان مبتنی بر مدل) و گروه ۲ (درمان شناختی- رفتاری هافمن)، انجام گردید.گروه ۳ (کنترل) هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. بعد از شش جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله برای گروه ۱ و ۲، هر سه گروه پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاگرکا را تکمیل نمودند. نتایج نشاندهنده این بود که بین گروه های آزمایشی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد،( ۰۰۰/۰ P=). اما بین گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی یافت نشد(۳۵۶/۰=p ). با توجه به یافته های پژوهش درمان گروهی اضطراب اجتماعی مبتنی بر مدل در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی موثر بود. همچنین هیچ گونه تفاوتی بین دو گروه آزمایشی در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی مشاهده نشد.

اضطراب اجتماعی, درمان شناختی-رفتاری, پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاگرکا, درمان مبتنی بر مدل, دانش آموزان دوره اول متوسطه