حسین حاتمی نژاد - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
ابوالفضل منصوری اطمینان - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
ابراهیم فرهادی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران و پژوهشگر برنامه ریزی شهری و منطقه ای در دانشگاه بولونیا، بلونیا، ایتالیا.

مقدمه: اقتصاد سبز یکی از مهم­ترین جلوه ­های ادغام ابعاد اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی است و بدون آن توسعه پایدار محقق نخواهد شد. هدف این مقاله شناسایی مولفه ­ها و شاخص­ های سازنده اقتصاد سبز در هم پیوند با کاهش فقر شهری در شهر مشهد است. داده و روش: این پژوهش، از حیث روش جز پژوهش­ های کمی- کیفی، به لحاظ هدف جز پژوهش های کاربردی و به لحاظ ماهیت در زمره پژوهش­ های توصیفی و تحلیلی است. در گام اول با استفاده از اطلاعات بلوک ­های آماری مرکز آمار برای شهر مشهد در سال ۱۳۹۵، اقدام به شناسایی پهنه ­های فقر شهری با استفاده از تحلیل­ های فضایی در محیط نرم ­افزار GIS شده است. سپس پهنه­ های فقر شناسایی شده، اقدام به بررسی تاثیر شاخص ­های سازنده اقتصاد سبز بر کاهش فقر شهری شده است و با استفاده از آزمون­ های همبستگی پیرسون و رگرسیون شاخص ­ها مورد تجزیه و تحلیل واقع شدند. یافته ها: یافته ­های این تحلیل نشان می ­دهد که مولفه های دربرگیرنده  اقتصاد سبز شامل دسترسی به منابع، سرمایه انسانی، ساختار اقتصادی، مدیریت سبز، سرمایه ­گذاری سبز، مشاغل سبز و حمل و نقل سبز به طور معنی داری فقر شهری مشهد را تبیین می­ کند که مقدار آن برابر با ۳/۸۷ درصد است. به عبارتی دیگر، مولفه های سازنده  اقتصاد سبز ۳/۸۷ درصد از تغییرات متغیر فقر شهری شهر مشهد را تبیین می­ کند که مقدار قابل توجهی است. نتیجه گیری: : با توجه به اینکه مولفه های سازنده اقتصاد سبز به طور معنی ­داری فقر شهری مشهد را تبیین می­ کنند باید برنامه ­ریزی لازم در این مورد انجام شود که در این پژوهش راهکارهایی را با محوریت اقتصاد سبز در راستای کاهش فقر در پهنه های فقیرنشین شهر مشهد آورده شده است.

اقتصاد سبز, توسعه پایدار, فقر شهری, شهر مشهد