حمیدرضا آراسته - استاد مدیریت آموزش عالی، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
کبری خباره - دانش آموخته دکتری، رشته مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

مطالعه حاضر با هدف معرفی دانشگاه دیجیتالی به عنوان بستری مناسب برای یادگیری دیجیتالی در دوران کرونا و پساکرونا انجام شد. امروزه شیوع ویروس کرونا، تغییرات چشم گیری در ماهیت و کارکرد آموزش عالی و به ویژه دانشگاه ها ایجاد کرده است که دانشگاه دیجیتالی، رهیافت مسیر تکاملی دانشگاه و مراکز آموزش عالی در مواجه با بحران کرونا و پس از آن به شمار می رود. پژوهش حاضر با روش مروری برای جمع آوری نظام مند مطالعات انجام شده به ویژه در دوران کرونا بود. یافته های پژوهش حاضر تاکید بر یکپارچه سازی دیجیتالی دانشگاه داشته به طوری که تمامی کارکردها، فرایندها و رویه های آن به صورتی دیجیتالی و یکپارچه درآید. یادگیری با تعریفی دیجیتالی، اجزایی ازجمله روش های یادگیری دیجیتالی، زمینه های یادگیری دیجیتالی، ابزارها و شبیه سازها و سیستم های پشتیبان یادگیری دیجیتالی را در برمی گیرد. با تاکید بر یادگیری دیجیتالی، ویژگی هایی ازجمله انعطاف پذیری، موازی سازی، اثربخشی، کارآمدی، برابری اجتماعی، بین المللی سازی، کیفیت و نقش جدید استاد-دانشجو در دانشگاه دیجیتالی بروز می نماید و مزایایی هم چون یادگیری بدون مشکل، ثبت تاریخچه یادگیری فراگیران، یادگیری تعاملی، کاهش هزینه ها و مانند آن را به وجود می آورد.ودر نهایت توجه به سیاستگذاری در محورهای(آموزشی شامل ارزشیابی، نظارت و کیفیت آموزش دیجیتالی، محتوای دیجیتالی، برنامه درسی دیجیتالی و فرایند یاددهی- یادگیری دیجیتالی) فناوری شامل(سیاست های نرم افزاری و سخت افزاری و سیاست های پشتیبانی) ساختاری شامل(سیاست ها و قوانین دیجیتالی، مدیریت و رهبری دیجیتالی) فرهنگی شامل(مدیریت ارتباطات دیجیتالی، بین المللی کردن دوره های آموزش عالی، شناخت و نگرش نسبت به دوره های دیجیتالی و دسترسی به آموزش عالی و برابری اجتماعی) و سیاستگذاری مالی(مدیریت مالی، روش های تامین منابع مالی و شیوه های تخصیص منابع مالی) حائز اهمیت می باشد. براین اساس، دانشگاه دیجیتالی به عنوان بستری مناسب برای یادگیری دیجیتالی، راهبردی اثربخش در آموزش عالی در دوران کرونا و پس از آن را معرفی می کند.

دانشگاه دیجیتالی, یادگیری دیجیتالی, آموزش عالی