علی روح بخش
کریم محمودی دلفان
پروین رستمی
اکبر حاجی زاده مقدم

چکیده زمینه و هدف: گاما آمینو بوتیریک اسید (Gama Amino Butyric Acid) GABA دارای سه نوع گیرنده A، B و ‍C در بدن است. گیرنده های GABAC نقش بسیار مهمی در روند بینایی دارند، با این حال نقش این گیرنده ها در سایر روندهای فیزیولوژیک ناشناخته مانده است. هدف این پژوهش ارزیابی اثر داروهای اختصاصی گیرنده های GABAC بر اضطراب در موش های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر اثر دو داروی CACA و TPMPA (به ترتیب آگونیست و آنتاگونیست اختصاصی گیرنده های GABAC) بر عوامل مرتبط با اضطراب در مدل رفتاری Elevated Plus-maze (EPM) در موش های صحرایی نر نژاد ویستار به روش تزریق داخل مغزی (داخل بطن راست) بررسی شد. نتایج حاصله به کمک تست آماری ANOVA یک طرفه و دوطرفه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تزریق مقادیر ۵/۰، ۱، ۲ و ۴ میکروگرم بر رت از داروی CACA منجر به بروز رفتارهای اضطرابی گردید در حالی که تزریق مقادیر ۴ و ۶ میکروگرم بر رت از داروی TPMPA منجر به کاهش اضطراب گردید. در قسمتی دیگر از این مطالعه دوز ۳ میکروگرم بر رت از داروی TPMPA قبل از تزریق دوزهای ۲۵/۰، ۵/۰ و ۱ میکروگرم بر رت از داروی CACA تزریق شد. نتایج نشان داد که تزریق TPMPA باعث جلوگیری از بروز رفتارهای اضطرابی ناشی از داروی CACA در دوز ۱ میکروگرم بر رت گردید. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تحریک گیرنده های GABAC برخلاف تحریک دو نوع گیرنده دیگر گابا منجر به بروز اضطراب می شود و بلوک گیرنده های GABAC نیز برخلاف بلوک دو نوع گیرنده دیگر گابا باعث کاهش اضطراب می شود. از این رو به نظر می رسد که گابا از طریق گیرنده های متفاوت خود اثرات متغیری بر رفتارهای اضطرابی اعمال می کند. علاوه بر آن نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اثرات داروی CACA به طور اختصاصی از طریق گیرنده های GABAC صورت گرفته است. واژه های کلیدی: GABAC، TPMPA، CACA، اضطراب، تزریق داخل بطنی، موش صحرایی

GABAc, TPMPA, CACA, Anxiety, Intracerebroventricular Injection, Rat, GABAC، TPMPA، CACA، اضطراب، تزریق داخل بطنی، موش صحرایی