غلامرضا گودرزی - Lorestan University of Medical Sciences, Khorramabad, Iran.
مژگان آزادپور - Lorestan University of Medical Sciences

gte vml ۱]> چکیده زمینه و هدف: تست D، با قرار دادن دیسک های حاوی کلیندامایسین و اریترومایسین در یک فاصله استاندارد بر روی پلیت آگار و مشاهده هاله عدم رشد پهن شده در اطراف دیسک کلیندامایسین انجام می گیرد. یک تست D مثبت، بر مقاومت القایی نسبت به کلیندامایسین دلالت داشته و همچنین، احتمال شکست درمانی این آنتی بیوتیک در بالین را پیشگویی می کند. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی مقاومت القایی استافیلوکوکی نسبت به کلیندامایسین با استفاده از تست D بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، مقاومت القایی نسبت به کلیندامایسین، بر روی ۱۵۰ ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس (۱۰۳=n) و استافیلوکوکوس کواگولاز منفی (۴۷=n) جمع آوری شده از بینی کارکنان و نمونه های بالینی با استفاده از تست D ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون کای اسکوئر مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند. یافته ها: از ۱۰۳ ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس، ۲۲ (۴/۲۱%) ایزوله مقاوم به متی سیلین بودند. در بین ایزوله های مورد آزمایش، ۳ (۲%)، ۱ (۶/۰%) و ۲ (۳/۱%) ایزوله به ترتیب فنوتیپ D، D+ و HD داشتند و ۵۴ (۳۶%) ایزوله، به هر دو آنتی بیوتیک اریترومایسین و کلیندامایسین مقاومت نشان دادند. فراوانی مقاومت به کلیندامایسین و اریترومایسین بین ایزوله های مقاوم به متی سیلین و حساس به متی سیلین از نظر آماری معنادار بود (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: مقاومت فنوتیپی به اریترومایسین در همه موارد قابل تعمیم به کلیندامایسین نیست. بنابراین، ایزوله های استافیلوکوکوس مقاوم به اریترومایسین و حساس به کلیندامایسین باید با تست D مورد ارزیابی قرار گیرند. واژه های کلیدی: مقاومت القایی، کلیندامایسین، استافیلوکوکوس اورئوس، تست D