محسن سعیدی
حسن برادران
محمدرضا هاتف

آنتی بادی های ضد سیتوپلاسم نوتروفیل (ANCA)، علیه اجزای لیزوزومی و گرانول های اولیه سلول های میلوئیدی (نوتروفیل ها و مونوسیت ها)، در بعضی بیماری های روماتیسمی و نیز در بیماری وگنر بوجود می آید. این آنتی بادی ها، علاوه برآنکه ممکن است در بروز ضایعات عروقی دخالت داشته باشند، ارزش تشخیصی نیز دارند، بطوری که حساسیت و اختصاصی بودن سنجش (ANCA) در بیماری وگنر، در حدود ۹۵-۹۰% است. بنابراین با احتمال اینکه در بیماری های SLE و RA و WG نیز این آزمایش از حساسیت و ویژگی بالایی برخوردار می باشد، بر روی سرم ۶۵ نفر از بیماران مبتلا به RA و ۴۲ نفر از بیماران مبتلا به SLE، بررسی هایی صورت گرفت. با استفاده از روش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم، دو الگوی رنگ پذیری مشاهده شد: (C-ANCA) یا نوع سیتوپلاسمی که در ۸۸% موارد آنتی بادی از نوع Anti-PR۳ می باشد و (P-ANCA) یا حاشیه هسته ای که شامل آنتی بادی های ضد میلوپراکسیداز (MPO)، لاکتوفرین (LF)، و کاتپسین G یا (CG) و الاستاز (HLE) و لیزوزیم (LZ) هستند. بعلاوه حساسیت (Sensitivity) آن برای بیماران (SLE) در رقت ۱/۱۲۸، برابر ۸% و ویژگی (Specificity) برابر ۸۵.۱% و برای بیماران RA در رقت ۱/۱۶ دارای حساسیت ۳۲.۲% و ویژگی ۸۷.۵% می باشد.

ANCA, WG, SLE, RA, IFA, MPO, HLE, CG, LF, آنتی بادی های ضدسیتوپلاسم نوتروفیل, واگنرگرانولوماتوز, لوپوس اریتماتوز, آرتریت روماتوئید, ایمنوفلورسانس غیر مستقیم