ابراهیم موسی زاده - استاد گروه حقوق عمومی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ایران.(نویسنده مسئول)
امیرحسین غلامی ریسنی - کارشناسی ارشد، حقوق عمومی دانشگاه تهران، ایران

بعد از سال ها منازعه میان برخی جریانهای فلسطینی و رژیم اشغالگر، سرانجام در پی پیمان اسلو در سال ۱۹۹۳.م، طرفین یکدیگر را به رسمیت شناختند و در پی تشکیل دولت فلسطین قانون اساسی آن نیز در سال ۲۰۰۲ میلادی شکل گرفت . پرسش اصلی نوشتار این است که قانون اساسی فلسطین در مراحل تکوین با چه تحولاتی مواجه بوده است و چه دستآوردهایی داشته است؟ نوشتار با روش توصیفی و تحلیلی مبتنی بر این یافته ها است که: قانون اساسی فلسطین پیرامون اصول کلی، ساختار های سیاسی، قوای مجریه، مقننه و قضائیه، حقوق و آزادی های مردم، احکام مربوط به دوره انتقالی و وضعیت فوق العاده مقرراتی پیش بینی کرده است. با آنکه این قانون برای حکومت دوره انتقالی پنج ساله مندرج در پیمان مذکور شکل گرفته بود، اما بعد از دوره انتقالی نیز با اصلاحاتی به اعتبار خود ادامه داده است و در مقام اجرا در اثر اختلاف میان احزاب و جریان های سیاسی،بویژه فتح و حماس، قانون اساسی فلسطین نتوانسته است به اهداف مندرج در آن دست یابد.

حقوق فلسطین, پیمان اسلو, حماس, فتح, ساف