فرنوش زنگیشه - گروه علوم دامی. دانشگاه رازی--کرمانشاه
محمد مهدی معینی - عضو هیات علمی گروه علوم دامی پردیس کشاورزی- دانشگاه رازی
فردین هژبری - هیات علمی -دانشگاه رازی - عضو گروه علوم دامی

در این مطالعه نحوه تجویز مکمل های سلنیوم و ویتامین ای به میش ها در اواخر آبستنی و تاثیر آن بر غلظت سلنیوم و عناصر مس، روی و آهن خون و شیر میش ها و خون بره های آن ها بررسی شد. تعداد ۱۸ راس میش آبستن نوبت زایش اول در سه گروه شش راسی نگهداری شدند. تیمارها شامل ۱- شاهد (تزریق ۱۰ میلی لیتر سلنیوم و ویتامین ای در دو هفته قبل از زایش؛ هر میلی لیتر حاوی ۰/۵ میلی گرم سلنیت سدیم و ۵۰ میلی گرم ویتامین ای)، ۲- دریافت سلنیوم و ویتامین ای از چهار هفته قبل از زایش به صورت خوراکی (۰/۳ میلی گرم سلنیوم و ۵۰ میلی گرم ویتامین ای مخلوط با جیره به صورت روزانه در کیلوگرم ماده خشک مصرفی) و ۳- تزریق ۱۰ میلی لیتر سلنیوم و ویتامین ای در دو مرحله شامل چهار هفته قبل از زایش (پنج میلی لیتر) و دو هفته قبل از زایش (پنج میلی لیتر) بودند. میش ها قبل از تجویز مکمل ها و در زمان زایمان خون گیری شدند. از بره های تازه متولدشده نیز قبل از مصرف آغوز و ۱۴ روز بعد از تولد خون گیری شد. غلظت سلنیوم، مس، روی و آهن در آغوز و شیر اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد که میانگین وزن میش ها دو هفته بعد از زایش در میش هائی که سلنیوم و ویتامین E را به صورت خوراکی دریافت کردند از تیمار شاهد بیش تر بود (۰/۰۵>P). تفاوتی معنی داری در غلظت آهن، مس و روی سرم خون میش ها یا بره ها مشاهده نشد. غلظت سلنیوم در سرم میش ها و بره های آن ها و آغوز میش هایی که سلنیوم و ویتامین E را به صورت خوراکی دریافت کردند بیش تر از سایر میش ها بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که جهت بهبود وضعیت سلنیوم در دام و راحتی تجویز مکمل، استفاده از مکمل خوراکی سلنیوم و ویتامین ای نسبت به روش تزریقی ترجیح داده می شود.

آغوز, اهن، روی، سلنیت سدیم, ، شاخص وضعیت بدنی