مهیا میرقاینی - دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی، گرایش فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی
محمدرضا رضائی پور - هیات علمی گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان
آرمان جلیلی - هیات علمی گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان

هدف این پژوهش، بررسی تاثیرات ۲۱ هفته تمرین هوازی بر پنتراکسین سه و پروتئین واکنشگر C در بیماران زن مبتلا به دیابت نوع ۱ بود. در این مطالعه، تعداد ۰۴ بیمار زن که به بیمارستان امام علی زاهدان مراجعه کرده و از نوع دو این بیماریرنج می برند شرکت کردند و در دو گروه تمرین (تعداد ۲۰ نفر) و کنترل (تعداد ۲۰ نفر) جای گرفتند. در گروه تمرین در۱۲ هفته، هر هفته ۳ جلسه تمرین یک ساعته استفاده گردید. اما گروه کنترل هیچ تمرینی دریافت نکردند. نمونه های خونی قبل و بعد از ۱۲ هفته فعالیت ورزشی هوازی جمع آوری شدند و سطوح پلاسمایی پنتراکسین سه و پروتئین واکنشگر C اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که پس از ۱۲ هفته فعالیت ورزشی هوازی، سطوح پنتراکسین سه و پروتئین واکنشگر C در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، کاهش معناداری یافت P>۰.۰۱ سطوح پلاسمایی پنتر اکسین سه در بیماران گروه تمرین به صورت معناداری کمتر از بیماران گروه کنترل بود P>۰.۰۵، اما بین مقادیر پلاسمایی پروتئین واکنشگر C بیماران گروه تمرین و کنترل، تفاوت معناداری مشاهده نشد P>۰.۰۵ علاوه بر این نتایج نشان داد، در بیماران دیابت نوع دو، فعالیت ورزشی هوازی باعث کاهش سطوح بیومارکر التهابی پنتراکسین سه و پروتئین واکنشگر C می شود. همچنین، اثربخشی فعالیت ورزشی هوازی در بیماران گروه تمرین بیشتر از بیماران گروه کنترل است

فعالیت ورزشی هوازی، پنتر اکسین سه PTX۳، پروتئین واکنشگر CRP,C دیابت نوع ۲