علیرضا غلامی - کارشناس ارشدحقوق عمومی دانشگاه شیراز
سید مجتبی واعظی - دانشیار حقوق عمومی دانشگاه شیراز

مطبوعات زنده و پویا در هر حکومت به خصوص حکومت های دموکراتیک و جمهوری دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که می توانند بسیاری از معادلات درون قدرت را به نفع مردم و شهروندان تغییردهند. این مطبوعات باید دارای چنین ویژگی هایی باشند؛ یعنی ذکر واقعیت ها، نقد و بررسی و ارایه تحلیل های واقع بینانه و روشنگرانه نسبت به مسایل و جریان های موجود کشور، نقد عملکردهای دولت، آگاهی دادن به مردم، ابلاغ افکار عمومی به دولت و اعمال فشار عمومی بر آن. این ویژگی ها باعث می شود تا دولت ها تنها زمانی بتوانند دولتی پاسخگو باشند که مردم از عملکرد آن آگاه باشند؛ آگاهی که جز از طریق رسانههای گروهی از جمله مطبوعات مستقل و غیروابسته به دولت امکانپذیر نیست.مطبوعات و توسعه سیاسی بر روی یکدیگر تاثیر متقابل دارند. به این صورت که نظام سیاسی توسعه یافته برساخت و کارکرد مطبوعات تاثیر می گذارند و متقابلا مطبوعات نیز به عنوان مجرا و بستر تضارب آرا و عقاید در فراهم کردن گفت وگوی نقادانه، نقش موثری در ایجاد زمینه توسعه سیاسی ایفا می کنند این اهداف در سایه آزادی بیان و آزادی خود مطبوعات قابل دست یابی است؛ آزادی هایی که جوهره جمهوری و دموکراسی محسوب می شود. منظور از آزادی بیان و مطبوعات آن است که هر شهروندی حق اظهار نظر دارد و نیز حق دارد، اظهار نظر خود را مانند دیگران به گوش همگان برساند.

مطبوعات، مطبوعات آزاد، فساد، فساد اداری