مریم اسدیان - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی. دانشگاه رازی ،کرمانشاه
الیاس نورایی - عضو هیات علمی گروه زمان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی، کرمانشاه

افضل الدین کاشانی از جمله فیلسوفانی است که بر سیاق حکمای اشراقی، به دو عالم جسمانی و روحانی قائل است و برای هر نوعی از انواع در این عالم جسمانی، یک صورت نوعی به عنوان کلی مطلق در عالم نفسانی برمی شمارد. فلاسفه اسلامی - به ویژه اشراقیون –رب النوع انسانی را برابر می دانند با «عقل دهم» یا همان «روح القدس» (جبرئیل) که واسطه فیض حق است. مسئله اصلی مقاله حاضر آن است که افضل الدین کاشانی چه دیدگاهی درباب رب النوع انسانی دارد و حقیقت نفس آدمی را به عنوان اصل برین او چگونه تعریف می کند؟ روش تحقیق در این مقاله، روش تحلیلی- توصیفی، بر مبنای مطالعات کتابخانه ای است. داده های تحقیق نشان می دهد که باباافضل کاشانی برخلاف دیگر فلاسفه، حقیقت نفس انسانی و رب النوع او را فرشته مرگ (عزرائیل) معرفی می کند. تاکنون پژوهندگانی که درباره آثار باباافضل تحقیق کرده اند به این وجه تمایز دیدگاه او و دیگر فلاسفه درباب رب النوع انسانی اشاره ای نکرد ه اند. نتایج تحقیق آن است که با بررسی دیدگاه این فیلسوف، پیوند میان فلسفه اسلامی با حکمت و عرفان را روشن خواهد شد، چراکه باباافضل با طرح عزرائیل به عنوان رب النوع انسانی، حاصل کار نفس را مرگ اختیاری یا مقام فنا می داند.

رب النوع انسانی, نفس ناطقه, عزرائیل, مرگ اختیاری, افضل الدین کاشانی