حامد رشیدی طرقی - کارکنان شهرداری مشهد
مونا بیرجندی - کارکنان شهرداری مشهد
سهی مرتضوی - کارکنان شهرداری مشهد
بهروز آذرلی - کارکنان شهرداری مشهد

در توجیه رابطه مستقیم میان فراموشی سازمانی با خلاقیت باید بیان داشت نظریه پردازان فراموشی سازمانی را به-عنوان یک فرایند یادگیری و یادگیری مجدد در حافظه سازمانی، یک فرایند ترک گفتن حافظه ی عمدی و یکفرایند بازسازی بخشی از سازمان تعریف میکنند. زوال دانش ناکارآمد منجر به این می گردد که کارکنان سازمان بهدنبال دانشی نوین باشند که طی آن با تغییر قوانین و راهبردهای سازمانی منجر به بروز رسانی و تغییر مدل ذهنیسازمان، حساسیت به مسائل، کمبودها، مشکلات و خطاهای موجود در دانش، حدس زدن، تشکیل فرضیه هاییدرباره این کمبودها، ارزشیابی و آزمایش این حدس ها و احتمالا اصلاح و آزمودن مجدد آنها و در نهایت نتیجه-گیری می گردد. سازمانهایی که در خود قصد ایجاد تغییر دارند تنها نیاز به کسب تواناییهای جدید نداشته بلکهباید دانش قدیمی که آنها را در گذشته محدود کرده است را نیز فراموش کنند و این توانمندی آنان را به توانائییا قدرت ذهنی یا بدنی برای ساختن یا بازسازی واقعیت به نحوی منحصر به (خلاقیت) رهنمون می سازد. با توجهبه اهمیت این موضوع در این تحقیق به بررسی مروری بررسی مروری رابطه فراموشی سازمانی و خلاقیت درسازمانها پرداخته ایم.

فراموشی سازمانی، خلاقیت، سازمانها